کاشت درخت

کاشت درخت ( به انگلیسی: Tree planting ) فرایند پیوند نهال درختان است، به طور کلی برای هدف های جنگلداری، آبادسازی زمین، یا زیباسازی. این با پیوند درختان بزرگ تر در درختکاری و با توزیع کم هزینه اما کندتر و کمتر قابل اطمینان دانه درختان متفاوت است. درختان با تأمین اکسیژن، بهبود کیفیت هوا، بهبود آب و هوا، حفظ آب، حفظ خاک، و حمایت از حیات وحش به محیط زیست خود در دوره های طولانی کمک می کنند. در طول فرایند فتوسنتز، درختان دی اکسید کربن را جذب کرده و اکسیژنی را که تنفس می کنیم تولید می کنند.
در جنگل کاری، بسته به اینکه منطقه ای که در حال کاشت هستیم اخیراً جنگلی شده باشد یا خیر، این فعالیت به نام «بازجنگل کاری» یا «جنگل کاری» شناخته می شود. این شامل کاشت نهال در منطقه ای از زمین است که در آن جنگل برداشت شده یا در اثر آتش سوزی، بیماری یا فعالیت های انسانی آسیب دیده است. کاشت درخت در بسیاری از نقاط مختلف جهان انجام می شود، و راهبردها ممکن است به طور گسترده ای در میان کشورها و مناطق و در بین شرکت های بازسازی جنگل متفاوت باشد. کاشت درخت بر پایه علم جنگل است و اگر به درستی انجام شود، می تواند سبب بازسازی موفقیت آمیز یک منطقه جنگل زدایی شود. بازسازی جنگل پاسخ صنعت چوب بری تجاری به نابودی گسترده جنگل های کهن رشد است، اما جنگل های کلان کشت به ندرت تنوع زیستی و پیچیدگی یک جنگل طبیعی را تکرار می کند. [ نیازمند منبع]
از آنجایی که درختان هنگام رشد، دی اکسید کربن را از هوا حذف می کنند، کاشت درخت می تواند به عنوان یک تکنیک مهندسی زمین برای حذف CO از جو استفاده شود. انگیزه پروژه های سبزسازی بیابان نیز بهبود تنوع زیستی و بازسازی سیستم های آب طبیعی و همچنین بهبود رفاه اقتصادی و اجتماعی به دلیل افزایش تعداد مشاغل در کشاورزی و جنگلداری است.