کاستی جا مباتیستا

دانشنامه آزاد فارسی

کاسْتی، جا مْباتّیسْتا (۱۷۲۴ـ۱۸۰۳)(Casti, Giambattista)
شاعر ایتالیایی. آثار مهم او عبارت اند از داستان های دل انگیز (۱۷۹۳)، مجموعۀ داستانی منظوم در قالب قطعات هشت لختی که موضوع آن ها را از نویسندگانی نظیر لافونتن و بوکاتچو گرفته است؛ و حیوانات سخن گو (۱۸۰۲) که تمثیلی شاعرانه و استادانه است. کاستی در پراتو، در توسکان، زاده شد. چندی به کسوت کشیشی درآمد، اما بعدها امید به ارتقا ی مقام در کلیسا را از دست داد و تصمیم به سفر گرفت. به خدمت یوزف دوم، فرمانروای امپراتوری مقدس روم، درآمد و از بیشتر پایتخت های اروپا بازدید کرد. پس از بازگشت به رم، یوزف او را به ملک الشعرایی برگزید، اما کاستی بعدها از این مقام کناره گرفت تا از مشاجرات سیاسی دور باشد. در پاریس سکونت گزید و تا پایان عمر در آن جا زیست. کاستی مؤلف اشعار اپراهای خنده دار و همچنین طنزپرداز بود. بیشتر شهرت او مرهون طنزهای منظومی است که در شعر تاتارها (۱۷۸۷) آمده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس