کاروند

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

کاروند. [ وَ ] ( اِ ) نامی از نامهای ایرانی.

فرهنگ فارسی

نامی از نامهای ایرانی

دانشنامه آزاد فارسی

کاْروَنْد
کتابی به زبان فارسی میانه، مشتمل بر قواعد فن بلاغت، از مؤلفی ناشناس. نسخه ای از آن در دست نیست. در کتاب های عربی قرون نخستین دورۀ اسلامی اشارات بسیاری به تبحرّ ایرانیان، به ویژه مردم پارس، در فن بلاغت و کتاب های گوناگون آنان در این باره نظیر عهد انوشروان و خدای نامه شده است. جاحظ در البیان و التبیین می نویسد که کتاب کارْوَند نمونه هایی از سخنان بلیغ را دربرداشته است و کسی که سودای دستیابی به کمال بلاغت در سر می پرورد و بر آن است که کلمات نادر و غریب را بشناسد و در علم زبان مهارت پیدا کند، ناگزیر است که این کتاب را بخواند.

پیشنهاد کاربران

با توجه به استفاده این واژه در "کاروند کسروی" و دیگر جاهایی که دیده ای، "کاروند" احتمالاً به معنای مجموع آثار، تأثیرات و نقش کلی یک فرد در جهان است، که نه تنها به کتاب ها و نوشته های او محدود می شود، بلکه
...
[مشاهده متن کامل]
تمامیت عملکرد و تأثیر او را در زندگی در بر می گیرد. این می تواند به معنای دستاوردهای کلی فرد در طول زندگی، چه از نظر فکری، فرهنگی یا حتی اجتماعی باشد. در نتیجه، "فهم کاروند نیچه" به بررسی تمام جوانب تأثیرات نیچه، از فلسفه گرفته تا دیدگاه های او بر جامعه و جهان، اشاره دارد.

بپرس