کارْنو، لازار (۱۷۵۳ـ۱۸۲۳)(Carnot, Lazare)
ژنرال و سیاستمدار فرانسوی. عضو کنوانسیون ملّی در انقلاب فرانسه و سازمان دهندۀ ارتش های جمهوری. وزیر جنگ (۱۸۰۰ـ۱۸۰۱)، و در زمان حکومت ناپلئون وزیر کشور (۱۸۱۵) بود. اثر او، در دفاع از مواضِع مستحکم (۱۸۱۰)، در زمینۀ استحکامات، به کتاب درسی نظامی تبدیل شد. در دورۀ صد روزه وزیر کشور بود. بعد از اعادۀ سلطنت، از کار محروم و به آلمان تبعید شد. کارنو که با حرفۀ مهندسی به ارتش ملحق شده بود، با تحولاتی که در روش های نظامی فرانسۀ دوران انقلاب به وجود آورد، «سازمان دهندۀ پیروزی» لقب گرفت. پس از کودتای ۱۷۹۷ به خارج از کشور رفت، اما پس از به قدرت رسیدن ناپلئون به کشور بازگشت (۱۷۹۹). در ۱۸۱۴، در مقام فرماندار آنتورپ استحکامات دفاعی بی نظیری بنا کرد (۱۸۱۴).
ژنرال و سیاستمدار فرانسوی. عضو کنوانسیون ملّی در انقلاب فرانسه و سازمان دهندۀ ارتش های جمهوری. وزیر جنگ (۱۸۰۰ـ۱۸۰۱)، و در زمان حکومت ناپلئون وزیر کشور (۱۸۱۵) بود. اثر او، در دفاع از مواضِع مستحکم (۱۸۱۰)، در زمینۀ استحکامات، به کتاب درسی نظامی تبدیل شد. در دورۀ صد روزه وزیر کشور بود. بعد از اعادۀ سلطنت، از کار محروم و به آلمان تبعید شد. کارنو که با حرفۀ مهندسی به ارتش ملحق شده بود، با تحولاتی که در روش های نظامی فرانسۀ دوران انقلاب به وجود آورد، «سازمان دهندۀ پیروزی» لقب گرفت. پس از کودتای ۱۷۹۷ به خارج از کشور رفت، اما پس از به قدرت رسیدن ناپلئون به کشور بازگشت (۱۷۹۹). در ۱۸۱۴، در مقام فرماندار آنتورپ استحکامات دفاعی بی نظیری بنا کرد (۱۸۱۴).
wikijoo: کارنو،_لازار_(۱۷۵۳ـ۱۸۲۳)