کارلمان باواریایی

دانشنامه عمومی

کارلمان باواریایی ( آلمانی:Karlmann، فرانسوی:Carloman de Bavière، لاتین:Karlomannus ) ( زادهٔ ۸۳۰ - مرگ ۲۹ سپتامبر ۸۸۰ ) بزرگترین پسر لوئی ژرمن بود. وی از ۸۷۶ میلادی شاه بایرن، و از ۸۷۷ تا ۸۷۹ - که عزل شد - شاه ایتالیا بود.
او در ۸۶۱ بر پدر شورید و به زودی برادرانش نیز از او تبعیت نمودند. لوئی ژرمن زیر فشار قرار گرفت تا سرزمینش را میان پسرانش بخش کند. به کارلمان وعدهٔ فرمانروایی بر بایرن - که پیشتر هم زیر فرمان او بود - داده شد. به لوئی کهتر زاکسن به علاوهٔ فرانکونی و تورینگن و به شارل فربه هم سواب و رتی می رسید.
در ۸۷۶ لوئی ژرمن مرد و پسرهایش به سرزمین هایی که می خواستند رسیدند. در ۸۷۷ و با مرگ شارل تاس شاه فرانک باختری فرمانروایی بر ایتالیا هم از آن کارلمان شد. ولی در ۸۷۹ سکته مغزی وی را زمین گیر نمود و سرزمین های زیر فرمانش میان فرزندانش بخش شد.
عکس کارلمان باواریاییعکس کارلمان باواریاییعکس کارلمان باواریاییعکس کارلمان باواریاییعکس کارلمان باواریاییعکس کارلمان باواریایی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس