کارلمان باواریایی ( آلمانی:Karlmann، فرانسوی:Carloman de Bavière، لاتین:Karlomannus ) ( زادهٔ ۸۳۰ - مرگ ۲۹ سپتامبر ۸۸۰ ) بزرگترین پسر لوئی ژرمن بود. وی از ۸۷۶ میلادی شاه بایرن، و از ۸۷۷ تا ۸۷۹ - که عزل شد - شاه ایتالیا بود.
او در ۸۶۱ بر پدر شورید و به زودی برادرانش نیز از او تبعیت نمودند. لوئی ژرمن زیر فشار قرار گرفت تا سرزمینش را میان پسرانش بخش کند. به کارلمان وعدهٔ فرمانروایی بر بایرن - که پیشتر هم زیر فرمان او بود - داده شد. به لوئی کهتر زاکسن به علاوهٔ فرانکونی و تورینگن و به شارل فربه هم سواب و رتی می رسید.
در ۸۷۶ لوئی ژرمن مرد و پسرهایش به سرزمین هایی که می خواستند رسیدند. در ۸۷۷ و با مرگ شارل تاس شاه فرانک باختری فرمانروایی بر ایتالیا هم از آن کارلمان شد. ولی در ۸۷۹ سکته مغزی وی را زمین گیر نمود و سرزمین های زیر فرمانش میان فرزندانش بخش شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در ۸۶۱ بر پدر شورید و به زودی برادرانش نیز از او تبعیت نمودند. لوئی ژرمن زیر فشار قرار گرفت تا سرزمینش را میان پسرانش بخش کند. به کارلمان وعدهٔ فرمانروایی بر بایرن - که پیشتر هم زیر فرمان او بود - داده شد. به لوئی کهتر زاکسن به علاوهٔ فرانکونی و تورینگن و به شارل فربه هم سواب و رتی می رسید.
در ۸۷۶ لوئی ژرمن مرد و پسرهایش به سرزمین هایی که می خواستند رسیدند. در ۸۷۷ و با مرگ شارل تاس شاه فرانک باختری فرمانروایی بر ایتالیا هم از آن کارلمان شد. ولی در ۸۷۹ سکته مغزی وی را زمین گیر نمود و سرزمین های زیر فرمانش میان فرزندانش بخش شد.
wiki: کارلمان باواریایی