کارل تئودور درایر ( به دانمارکی: Carl Theodor Dreyer ) ( ۳ فوریه ۱۸۸۹ – ۲۰ مارس ۱۹۶۸ ) فیلمساز دانمارکی بود. وی یکی از بزرگترین فیلمسازان تاریخ محسوب می شود و در طول ۵۰ سال حیات حرفه ایش تنها ۱۴ فیلم ساخت. درایر در زمره فیلمسازان معناگرا و مذهبی محسوب می شود. در فیلم هایش به مضامین سختی های مسیحی بودن در جامعه نابسامان معاصر می پردازد، همچنین مسائلی همچون تعصب و تحجر مذهبی را نیز مورد نکوهش قرار می دهد. یکی از مهم ترین آثارش که منبع الهام برای سینماگران بوده است، مصائب ژاندارک ( ۱۹۲۸ ) است که جزء سینمای صامت است.
کارل تئودور درایر در سال ۱۸۸۹ به دنیا آمد. مادرش خدمتکار مزرعه داری دانمارکی بود که در سوئد زندگی می کرد. مادر درایر او را به یتیم خانه سپرد و خود مدتی بعد بر اثر خوردن زهر از دنیا رفت. پس از مدتی زندگی در یتیم خانه، مردی به نام کارل تئودور درایر، سرپرستی درایر را به عهده گرفت و نام خود را به او بخشید. درایر کودکی سختی داشت و رنج بی مادری تأثیر عمیقی بر دیدگاه ها و آثارش گذاشت. والدین جدید درایر، افراد تندخو، خشن و متعصبی بودند اما مذهبی نبودند. درایر بعد از اتمام دوره دبیرستان، به روزنامه نگاری پرداخت و به عنوان روزنامه نگار با نشریات معروف آن زمان دانمارک مثل برلینگسکه تیندنده ( قدیمی ترین روزنامه دانمارک ) ، پولیتیکن و ریگت کار کرد.
بعد از مدتی همکاری با استودیوهای فیلمسازی دانمارک به عنوان نویسندهٔ فیلم نامه و میان نویس فیلم ها، درایر، قراردادی با شرکت فیلمسازی نوردیسک در ۱۹۱۳ امضاء کرد که طبق آن، وظیفه اش علاوه بر نوشتن، تدوین فیلم ها هم بود. بعد از آن بود که به کارگردانی علاقه مند شد و نخستین فیلمش با عنوان رئیس دادگاه را در سال ۱۹۱۸ کارگردانی کرد که ملودرام متوسطی بود. داستان زنی که به اتهام کشتن نوزادش به دادگاه می رود و قاضی دادگاه باید دربارهٔ او که دخترش است، قضاوت کند. این فیلم از برخی جهات به زندگی خود درایر و رابطه تروماتیک او با مادرش مرتبط بود. از همین نخستین فیلم بود که او از قواعد و ضوابط استودیوهای فیلمسازی دانمارکی، راهش را جدا کرد و قواعد خودش را بنا کرد از جمله استفاده از نابازیگر یا بازیگران ناشناخته به جای بازیگران سرشناس دانمارک در فیلم ها. درایر، سینماگری کمال گرا و سازش ناپذیر بود که در طول عمر ۷۹ ساله اش، تنها ۱۴ فیلم بلند ( ۹ فیلم صامت و ۵ فیلم ناطق ) و تعدادی فیلم کوتاه ساخت. ژان لوک گدار دربارهٔ کم کاری درایر گفته است: «هرگاه فکر می کنم تعداد فیلم هایی که درایر در طول بیش از ۴۰ سال ساخت، من به نسبت تعداد با فواصل کمتری ساخته ام، از خودم شرمم می آید. »
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکارل تئودور درایر در سال ۱۸۸۹ به دنیا آمد. مادرش خدمتکار مزرعه داری دانمارکی بود که در سوئد زندگی می کرد. مادر درایر او را به یتیم خانه سپرد و خود مدتی بعد بر اثر خوردن زهر از دنیا رفت. پس از مدتی زندگی در یتیم خانه، مردی به نام کارل تئودور درایر، سرپرستی درایر را به عهده گرفت و نام خود را به او بخشید. درایر کودکی سختی داشت و رنج بی مادری تأثیر عمیقی بر دیدگاه ها و آثارش گذاشت. والدین جدید درایر، افراد تندخو، خشن و متعصبی بودند اما مذهبی نبودند. درایر بعد از اتمام دوره دبیرستان، به روزنامه نگاری پرداخت و به عنوان روزنامه نگار با نشریات معروف آن زمان دانمارک مثل برلینگسکه تیندنده ( قدیمی ترین روزنامه دانمارک ) ، پولیتیکن و ریگت کار کرد.
بعد از مدتی همکاری با استودیوهای فیلمسازی دانمارک به عنوان نویسندهٔ فیلم نامه و میان نویس فیلم ها، درایر، قراردادی با شرکت فیلمسازی نوردیسک در ۱۹۱۳ امضاء کرد که طبق آن، وظیفه اش علاوه بر نوشتن، تدوین فیلم ها هم بود. بعد از آن بود که به کارگردانی علاقه مند شد و نخستین فیلمش با عنوان رئیس دادگاه را در سال ۱۹۱۸ کارگردانی کرد که ملودرام متوسطی بود. داستان زنی که به اتهام کشتن نوزادش به دادگاه می رود و قاضی دادگاه باید دربارهٔ او که دخترش است، قضاوت کند. این فیلم از برخی جهات به زندگی خود درایر و رابطه تروماتیک او با مادرش مرتبط بود. از همین نخستین فیلم بود که او از قواعد و ضوابط استودیوهای فیلمسازی دانمارکی، راهش را جدا کرد و قواعد خودش را بنا کرد از جمله استفاده از نابازیگر یا بازیگران ناشناخته به جای بازیگران سرشناس دانمارک در فیلم ها. درایر، سینماگری کمال گرا و سازش ناپذیر بود که در طول عمر ۷۹ ساله اش، تنها ۱۴ فیلم بلند ( ۹ فیلم صامت و ۵ فیلم ناطق ) و تعدادی فیلم کوتاه ساخت. ژان لوک گدار دربارهٔ کم کاری درایر گفته است: «هرگاه فکر می کنم تعداد فیلم هایی که درایر در طول بیش از ۴۰ سال ساخت، من به نسبت تعداد با فواصل کمتری ساخته ام، از خودم شرمم می آید. »
wiki: کارل تئودور درایر