کارل بارت ( انگلیسی: Karl Barth; ۱۰ مهٔ ۱۸۸۶ – ۱۰ دسامبر ۱۹۶۸ ) کشیش، نویسنده و محقق دینی اهل سوئیس بود که اصلاحات عمده ای در پروتستانتیسم و عقاید کالوینیسم به وجود آورد و الهیات دیالکتیک را بنیاد نهاد. او را مهم ترین اصلاحگر پروتستان قرن بیستم نام نهاده اند.
بارت در ۱۰ می ۱۸۸۶ در شهر بازل سوئیس به دنیا آمد پدرش فردریش بارت کشیش و محقق دینی بود. کودکی را نزد پدر و مادرش آنا کاترین گذراند و سپس عازم برن گردید. از سال ۱۹۱۱بمدت ده سال کشیش کالونی شهر سافنویل کانتون آرگاو بود و در سال ۱۹۱۳ ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد. از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵ به آلمان رفت و استاد الهیات و کشیش در توبینگن و بن بود. بواسطه مخالفت با سیاست های هیتلر و دولتی سازی کلیسا توسط رژیم نازی، در سال ۱۹۳۵ آلمان را ترک و به سوئیس بازگشت. فعالیت های او بعد از جنگ جهانی دوم بر بازگشت اقتدار کلیسا و برقراری آشتی بین المللی استوار بود. او در اعلامیه ۱۹ اکتبر سال ۱۹۴۵ اشتوتگارت که توسط شورای کلیسای انجیلی در آلمان صادر گردید و در آن به کوتاهی کلیسا در تقابل با نازی ها اعتراف شده بود، شرکت نمود.
بارت در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی استاد الهیات دانشگاه بازل بود و هم زمان به فعالیت های صلح طلبانه ادامه می داد و مخالف رشد نظامی آلمان بود. او در سال ۱۹۶۲ پس از بازنشستگی در سفری به آمریکا در دانشگاه های چندین ایالت سخنرانی داشت و در آوریل ۱۹۶۲ تصویر او در روی جلد مجله تایم چاپ گردید.
عقاید بارت از مسیحیت آزاداندیش قرن نوزدهم فاصله گرفته بود همچنین او شباهت های عقایدش به ارتودوکس مدرن را، انکار می کرد. او دکترینی را به وجود آورد که به الهیات کلامی مشهور گردید و از مشخصات بارز آن اعتقاد به حاکمیت الهی، قضا و قدر در سرنوشت انسان و تمایز کیفی نامتناهی بین انسان و قدرت الهی بود. هرچند عقاید او در طی دوران زندگی دستخوش تغیرات شده بود ولی اعتقادات مسیحیت کلامی او بر پایه عمده ترین اثرش یعنی الهیات نظری کلیسا ( Church Dogmatics ) که در ۱۳ جلد تدوین یافته بود، استوار بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبارت در ۱۰ می ۱۸۸۶ در شهر بازل سوئیس به دنیا آمد پدرش فردریش بارت کشیش و محقق دینی بود. کودکی را نزد پدر و مادرش آنا کاترین گذراند و سپس عازم برن گردید. از سال ۱۹۱۱بمدت ده سال کشیش کالونی شهر سافنویل کانتون آرگاو بود و در سال ۱۹۱۳ ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد. از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵ به آلمان رفت و استاد الهیات و کشیش در توبینگن و بن بود. بواسطه مخالفت با سیاست های هیتلر و دولتی سازی کلیسا توسط رژیم نازی، در سال ۱۹۳۵ آلمان را ترک و به سوئیس بازگشت. فعالیت های او بعد از جنگ جهانی دوم بر بازگشت اقتدار کلیسا و برقراری آشتی بین المللی استوار بود. او در اعلامیه ۱۹ اکتبر سال ۱۹۴۵ اشتوتگارت که توسط شورای کلیسای انجیلی در آلمان صادر گردید و در آن به کوتاهی کلیسا در تقابل با نازی ها اعتراف شده بود، شرکت نمود.
بارت در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی استاد الهیات دانشگاه بازل بود و هم زمان به فعالیت های صلح طلبانه ادامه می داد و مخالف رشد نظامی آلمان بود. او در سال ۱۹۶۲ پس از بازنشستگی در سفری به آمریکا در دانشگاه های چندین ایالت سخنرانی داشت و در آوریل ۱۹۶۲ تصویر او در روی جلد مجله تایم چاپ گردید.
عقاید بارت از مسیحیت آزاداندیش قرن نوزدهم فاصله گرفته بود همچنین او شباهت های عقایدش به ارتودوکس مدرن را، انکار می کرد. او دکترینی را به وجود آورد که به الهیات کلامی مشهور گردید و از مشخصات بارز آن اعتقاد به حاکمیت الهی، قضا و قدر در سرنوشت انسان و تمایز کیفی نامتناهی بین انسان و قدرت الهی بود. هرچند عقاید او در طی دوران زندگی دستخوش تغیرات شده بود ولی اعتقادات مسیحیت کلامی او بر پایه عمده ترین اثرش یعنی الهیات نظری کلیسا ( Church Dogmatics ) که در ۱۳ جلد تدوین یافته بود، استوار بود.
wiki: کارل بارت