کاردوتْچی، جوزوئِه (۱۸۳۵ـ۱۹۰۷)(Carducci, Giosue)
کاردوتْچی، جوزوئِه
شاعر و منتقد ایتالیایی. پس از سرود انقلابی نیایش شیطان (۱۸۶۵) چندین دفتر شعر منتشر کرد که احساسات ملی گرایانه اش در آن ها نمود یافته است. در ۱۹۰۶ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. از ۱۸۶۰ تا ۱۹۰۴ در دانشگاه بولونیا ادبیات ایتالیایی تدریس می کرد و با سخنرانی ها، نوشته های انتقادی، و اشعارش به شهرت رسید. کاردوتچی در اشعار و نیز در نوشته های انتقادی خود احساسات و آرمان های طبقۀ حاکم بر این کشور را تجسم بخشید. مهم ترین هدف او اثبات این امر بود که سنت ادبی گذشتۀ ایتالیا زمینه ساز توسعۀ فرهنگی جدید و مایۀ سربلندی ایتالیا در جهان است. تأثیر نویسندگان رمانتیک اروپایی در مجموعۀ شعر ایامب ها و اپودها (۱۸۶۷ـ۱۸۶۹) کاملاً آشکار است؛ در این مجموعه عناصر شرح حال گونه غالباً به لحنی حماسی و مُطنطن بیان می شوند. از دیگر آثار اوست: قافیه های نو (۱۸۶۱ـ۱۸۸۷)، که به مضامین ملموس تر و واقعی تری می پردازد و حس نوستالژی (غم غربت) عمیق او از گذشتۀ خود و ایتالیا در آن به خوبی نمود یافته است. نخستین دفتر شعر کاردوتچی با نام قافیه در ۱۸۵۷ منتشر شد. تا ۱۸۹۹ دَه کتاب شعر به چاپ رساند که بعد آن ها را در شش مجموعه تنظیم کرد: جوانی ها، اشعار سبُک و جدی، ایامب ها و اپودها، قافیه های نو،چکامه های بربرها، و قافیه ها و وزن ها. آثاری نیز در زمینه های تاریخ ادبیات و نقد، وطن دوستی و تاریخ ایتالیا، و مرور خاطرات شخصی، دارد.
کاردوتْچی، جوزوئِه
شاعر و منتقد ایتالیایی. پس از سرود انقلابی نیایش شیطان (۱۸۶۵) چندین دفتر شعر منتشر کرد که احساسات ملی گرایانه اش در آن ها نمود یافته است. در ۱۹۰۶ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. از ۱۸۶۰ تا ۱۹۰۴ در دانشگاه بولونیا ادبیات ایتالیایی تدریس می کرد و با سخنرانی ها، نوشته های انتقادی، و اشعارش به شهرت رسید. کاردوتچی در اشعار و نیز در نوشته های انتقادی خود احساسات و آرمان های طبقۀ حاکم بر این کشور را تجسم بخشید. مهم ترین هدف او اثبات این امر بود که سنت ادبی گذشتۀ ایتالیا زمینه ساز توسعۀ فرهنگی جدید و مایۀ سربلندی ایتالیا در جهان است. تأثیر نویسندگان رمانتیک اروپایی در مجموعۀ شعر ایامب ها و اپودها (۱۸۶۷ـ۱۸۶۹) کاملاً آشکار است؛ در این مجموعه عناصر شرح حال گونه غالباً به لحنی حماسی و مُطنطن بیان می شوند. از دیگر آثار اوست: قافیه های نو (۱۸۶۱ـ۱۸۸۷)، که به مضامین ملموس تر و واقعی تری می پردازد و حس نوستالژی (غم غربت) عمیق او از گذشتۀ خود و ایتالیا در آن به خوبی نمود یافته است. نخستین دفتر شعر کاردوتچی با نام قافیه در ۱۸۵۷ منتشر شد. تا ۱۸۹۹ دَه کتاب شعر به چاپ رساند که بعد آن ها را در شش مجموعه تنظیم کرد: جوانی ها، اشعار سبُک و جدی، ایامب ها و اپودها، قافیه های نو،چکامه های بربرها، و قافیه ها و وزن ها. آثاری نیز در زمینه های تاریخ ادبیات و نقد، وطن دوستی و تاریخ ایتالیا، و مرور خاطرات شخصی، دارد.
wikijoo: کاردوتچی،_جوزویه_(۱۸۳۵ـ۱۹۰۷)