کاران

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

کاران. ( نف ) در حال کاشتن. در حال کشتن. در ترکیب آید. || کارندگان. در ترکیب : کشتکاران ، بذرکاران.

کاران. ( اِخ ) یکی از باغهای چهارگانه معروف اصفهان در قدیم ، برکنار زاینده رود :
مرا هوای تماشای باغ کاران است
که پیش اهل خرد خوشترین کار آن است
برای جرعه آب حیاتش اسکندر
چه سالهاست که سرگشته و پریشان است
بزیر سایه طوبی وش صنوبر او
میان صحن چمن خوابگاه رضوان است.
نهاد قصر فلک پیکرش میانه آن
نشستگاه مه و آفتاب رخشان است.
حسین بن محمد آوی ( ترجمه محاسن اصفهان مافروخی ص 28 ).
آب حیوان است گویی پیش بستان ارم
زندرود او که دارد باغ کاران برکران.
سعدالدین سعید هروی در وصف اصفهان ( ترجمه محاسن اصفهان ص 30 ).
برد گلزار تو ز چرخ کلاه
رفت آب ارم ز آتشگاه
هرکه اکنون بباغ کارانست
گو نگه دار جا که کار آنست.
خجندی ( از ترجمه محاسن اصفهان ص 105 ).
گرچه صد رود است در چشمم مدام
زنده رود باغ کاران یاد باد.
حافظ ( دیوان چ قزوینی ص 71 ).

کاران. ( اِخ ) ( گردنه ) رجوع به گردنه کاران شود.

فرهنگ فارسی

یکی از باغهای چهار گانه مشهور اصفهان در قدیم که در کنار زاینده رود قرار داشت: [ گر چه صد رودست در چشمم مدام زنده رود و باغ کاران یاد باد . ] ( حافظ . ۷۱ )
در حال کاشتن در حال کشتن

دانشنامه عمومی

کاران (اوژیتسه). کاران ( به صربی: Karan ) یک منطقهٔ مسکونی در صربستان است. [ ۱]
عکس کاران (اوژیتسه)عکس کاران (اوژیتسه)

کاران (شهرستان آلشیفسکی باشقیرستان). کاران ( به لاتین: Karan ) یک منطقهٔ مسکونی در روسیه است که در باشقیرستان واقع شده است. [ ۱]
عکس کاران (شهرستان آلشیفسکی باشقیرستان)عکس کاران (شهرستان آلشیفسکی باشقیرستان)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس