کارابینر ۹۸کا ( به آلمانی: Karabiner 98 kurz ) ( به معنای کارابین ۹۸ کوتاه ) یک تفنگ گلنگدنی با مهمات کالیبر ۷٫۹۲ در ۵۷ میلی متری است که در ماه ژوئن سال ۱۹۳۵ به عنوان سلاح سازمانی نیروی زمینی آلمان برگزیده شد. این سلاح یکی از آخرین تفنگ های نظامی طراحی شده توسط شرکت موزر بود. با وجود طراحی و تولید تفنگ های نیمه خودکار و تمام خودکار، این تفنگ تا پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ به عنوان تفنگ سازمانی اصلی نیروی زمینی آلمان باقی ماند.
میلیون ها قبضه از این سلاح توسط شوروی به غنیمت گرفته شد که بسیاری از آن ها به عنوان کمک به دیگر کشورها اعطا گردید. از کارابینر ۹۸کا در چندین جنگ دیگر پس از جنگ جهانی دوم نیز استفاده شد.
در ماه فوریه سال ۱۹۳۴ دفتر تسلیحات نیروی زمینی آلمان دستور به استفاده از تفنگ نظامی جدیدی را صادر کرد. کارابینر ۹۸کا از مدل های قدیمی مخصوصاً مدل استاندارد ۱۹۲۸ و کارابینر ۹۸ب ( تفنگ اصلی نیروی زمینی آلمان بعد از جنگ جهانی اول[ ۳] ) اقتباس شده بود که هر دو آن ها به نوبه خود بر پایه گ۹۸ ( تفنگ اصلی نیروی زمینی امپراتوری آلمان در جنگ جهانی اول[ ۴] ) طراحی شده بودند. به جهت این که کارابینر ۹۸کا از نمونه کارابینر ۹۸ب ( که تنها در نام نوعی کاربین نامیده می شد چرا که طول بلندی داشت اما با توجه به ممنوعیت تولید تفنگ های بلند در آلمان بر اساس پیمان ورسای، کاربین خوانده می شد[ ۳] ) کوتاه تر بود عنوان کوتاه ( kurz ) به خود گرفت. همانند نمونه های پیشین کارابینر ۹۸کا ( اندکی کمتر از نمونه های پیشین[ ۴] ) برای قابلیت اتکای بالا، دقت عالی و برد مؤثر بلند ( ۵۰۰ متر با مگسک آهنی و ۱۰۰۰ متر با دوربین ) شناخته می شد.
تقاضا برای تفنگی با لوله کوتاه تر و ظهور کارابینر ۹۸کا با لوله ۶۰۰ میلی متری، نیروی زمینی آلمان را بر آن داشت تا کالیبر استاندارد فشنگ تفنگ های خود را تغییر دهد. فشنگ ها با کالیبر ۷٫۹۲×۵۷ مدل ۱۹۰۳ موزر ( اس. پاترونه ) هنگام شلیک از سلاح هایی مانند گ۹۸ که لوله بلند نداشتند، نور بسیار زیادی در دهانه لوله اسلحه ایجاد می کردند. اس. اس. پاترونه، مدل جدیدتر این کالیبر که برای مسلسل هایی با برد بلند طراحی شده بود، در سلاح هایی با لوله کوتاه نور کمتری ایجاد می کرد و دقت بیشتری داشت. به همین جهت اس. پاترونه در سال ۱۹۳۳ از رده خارج و اس. اس. پاترونه به مهمات استاندارد نیروی زمینی آلمان تبدیل شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیلیون ها قبضه از این سلاح توسط شوروی به غنیمت گرفته شد که بسیاری از آن ها به عنوان کمک به دیگر کشورها اعطا گردید. از کارابینر ۹۸کا در چندین جنگ دیگر پس از جنگ جهانی دوم نیز استفاده شد.
در ماه فوریه سال ۱۹۳۴ دفتر تسلیحات نیروی زمینی آلمان دستور به استفاده از تفنگ نظامی جدیدی را صادر کرد. کارابینر ۹۸کا از مدل های قدیمی مخصوصاً مدل استاندارد ۱۹۲۸ و کارابینر ۹۸ب ( تفنگ اصلی نیروی زمینی آلمان بعد از جنگ جهانی اول[ ۳] ) اقتباس شده بود که هر دو آن ها به نوبه خود بر پایه گ۹۸ ( تفنگ اصلی نیروی زمینی امپراتوری آلمان در جنگ جهانی اول[ ۴] ) طراحی شده بودند. به جهت این که کارابینر ۹۸کا از نمونه کارابینر ۹۸ب ( که تنها در نام نوعی کاربین نامیده می شد چرا که طول بلندی داشت اما با توجه به ممنوعیت تولید تفنگ های بلند در آلمان بر اساس پیمان ورسای، کاربین خوانده می شد[ ۳] ) کوتاه تر بود عنوان کوتاه ( kurz ) به خود گرفت. همانند نمونه های پیشین کارابینر ۹۸کا ( اندکی کمتر از نمونه های پیشین[ ۴] ) برای قابلیت اتکای بالا، دقت عالی و برد مؤثر بلند ( ۵۰۰ متر با مگسک آهنی و ۱۰۰۰ متر با دوربین ) شناخته می شد.
تقاضا برای تفنگی با لوله کوتاه تر و ظهور کارابینر ۹۸کا با لوله ۶۰۰ میلی متری، نیروی زمینی آلمان را بر آن داشت تا کالیبر استاندارد فشنگ تفنگ های خود را تغییر دهد. فشنگ ها با کالیبر ۷٫۹۲×۵۷ مدل ۱۹۰۳ موزر ( اس. پاترونه ) هنگام شلیک از سلاح هایی مانند گ۹۸ که لوله بلند نداشتند، نور بسیار زیادی در دهانه لوله اسلحه ایجاد می کردند. اس. اس. پاترونه، مدل جدیدتر این کالیبر که برای مسلسل هایی با برد بلند طراحی شده بود، در سلاح هایی با لوله کوتاه نور کمتری ایجاد می کرد و دقت بیشتری داشت. به همین جهت اس. پاترونه در سال ۱۹۳۳ از رده خارج و اس. اس. پاترونه به مهمات استاندارد نیروی زمینی آلمان تبدیل شد.
wiki: کارابینر ۹۸کا