کاخ عمره

کاخ عَمْره ( به عربی: قصر عمرة ) یا کاخک عمره ( به عربی: قُصَیر عمرة ) کاخی بود که خلیفهٔ اموی ولید بن عبدالملک در بادیهٔ اردن، شرقِ نوکِ شمالی دریای مرده ساخت که برای دیوارنگاری هایش شهرت یافته. یکی از دیوارهایش، نگاره های چهار فرمانروای آن عصر را نشان می دهد که گویا حکومت هایی اند که مسلمانان برآنان چیره شدند، قیصر روم، کسرای فارس، نجاشی حبشه و رودِریک اسپانیا. دیواری دیگر، مردی ریش دار با هاله ای از نور در پیرامونش را نشان می دهد که بر عرش نشسته؛ گویا خود خلیفه است. [ ۱]
این قصر به عنوان یکی از مهم ترین نمونه های از هنر و معماری اسلامی، اولیه که با با تلفیقی از هنرهای ساسانی و بیزانسی ساخته شده است. این ساختمان در واقع باقی ماندهٔ یک مجموعه بزرگتر بوده است که تنها پایه و اساس آن باقی مانده است. این ساختمان به خاطر نقاشی های الهام گرفته از نگارگری های ساسانی، رومی و تلفیق جهان بینی اسلامی معروف است[ ۲] همچنین نقوش به جا مانده بر روی دیوارها و داخل سقفش مورد توجه است، که شامل نقش هایی از شکار، بانوان والا مقام و زنان برهنه و نقاشی هایی از زودیاک است.
این مکان در سال ۱۹۸۵ در فهرست میراث جهانی در کشور اردن به ثبت رسید. [ ۳]