کاتِبی تُرشیزی، محمّد ( ـ استرآباد ۸۳۹/۸۳۸ق)
(یا: کاتبی نیشابوری) شاعر ایرانی. در دهکدۀ طرق وراوش (ریوَش)، بین نیشابور و ترشیز به دنیا آمد. در جوانی به هرات رفت و شاهزاده بایسنقر میرزای گورکانی را مدح گفت. پس از آن به دربار ابراهیم اول شروان شاه پیوست و از او نواخت یافت. در اصفهان نزد خواجه صائن الدین ترکه اصفهانی با تصوف آشنا شد. از مقلدان نظامی گنجوی است. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی های گلشن ابرار، مجمع البحرین/ناظر و منظور، ده باب به تقلید از بوستان سعدی، سی نامه/محب و محبوب، دلربای، بهرام و گل اندام، و حسن و عشق. از منظومه های وی سی نامه و دلربای منتشر شده است (ارزروم، ۲۰۰۰).
(یا: کاتبی نیشابوری) شاعر ایرانی. در دهکدۀ طرق وراوش (ریوَش)، بین نیشابور و ترشیز به دنیا آمد. در جوانی به هرات رفت و شاهزاده بایسنقر میرزای گورکانی را مدح گفت. پس از آن به دربار ابراهیم اول شروان شاه پیوست و از او نواخت یافت. در اصفهان نزد خواجه صائن الدین ترکه اصفهانی با تصوف آشنا شد. از مقلدان نظامی گنجوی است. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی های گلشن ابرار، مجمع البحرین/ناظر و منظور، ده باب به تقلید از بوستان سعدی، سی نامه/محب و محبوب، دلربای، بهرام و گل اندام، و حسن و عشق. از منظومه های وی سی نامه و دلربای منتشر شده است (ارزروم، ۲۰۰۰).