کاتابولیز شدیدترین نوع سوءتغذیه است که در آن بدن چربی ها و ماهیچه ها را به منظور بقا تجزیه می کند. این اختلال تنها درصورت عدم جذب هیچ گونه پروتئین، کربوهیدرات و ویتامین ایجاد می شود.
این اختلال بیش تر در مناطق فقیر و دچار به قحطی زدگی دیده می شود.
با توجه به سوخت وساز پایه ی بدن، کاتابولیسیس تنها پس از یک تا دو ماه پس از قطع تغذیه خطرناک می شود. از این پس، درصورت عدم درمان، آسیب ماهیچه ها و اندام ها می تواند دائمی باشد و موجب مرگ شود. درواقع، کاتابولیسیس آخرین کوشش بدن و به خصوص دستگاه عصبی برای بقاست.
منابع پروتئین در بدن چون ماهیچه ها اسید آمینه های لازم برای این فرایند را فراهم می کنند. این اسیدهای آمینه در کبد به آلفاکتواسید تبدیل می شوند، و سپس می توانند برای نگاه داشتن میزان لازم قند خون به گلوکز تبدیل شوند.
این شرایط هنگامی که فرد شروع به از دست دادن وزن ماهیچه های خود می کند خطرناک می شود، چرا که نشانهٔ این است که بدن ذخایر عمدهٔ چربی را سوزانده و هم اکنون به ماهیچه ها و اندام ها حمله کرده است. در نتیجه، فرد دچار کاهش وزن، ضعف و حتی تحلیل کامل ماهیچه ها می شود.
احساس ضعف در ماهیچه ها لزوماً از علایم کاتابولیسیس نمی باشد، چرا که ماهیچه ها به طور طبیعی درصورت عدم جذب اکسیژن و انرژی دچار ضعف و خستگی می شوند.
درصورتی که این روند ادامه پیدا کند، بدن دیگر قادر به سنتز پروتئین نخواهد بود، و درمان بیهوده خواهد بود.
بدن دارای ذخایر طبیعی چربی در بافت های چربی است که یکی از بافت های پیوندی می باشد. فرد تا زمانی که بدن این چربی های باقی مانده را می سوزاند می تواند زنده بماند.
فرد دچار کاتابولیسیس می تواند در اثر تجزیهٔ بافت های چربی و ماهیچه ای و انتقال آن ها به مغز و دستگاه عصبی میزان بالایی اسید آمینه و چربی در خون داشته باشد. وی هم چنین می تواند دچار تب شود، چرا که بدن برای انتقال مواد غذایی به خون سخت فعال است.
کاتابولیسیس درصورت عدم درمان به موقع منجر به مرگ می شود. درمان این اختلال از طریق مصرف دارو انجام می گیرد. با این حال فرد ممکن است به تغذیهٔ وریدی، تزریق خون و اکسیژن نیاز داشته باشد.
پس از شروع درمان، با توجه به وخامت بیماری، بین چند هفته تا چند ماه طول می کشد تا بدن منابع چربی و ماهیچه های خود را بازسازی و ترمیم کند. با این وجود، درصورت پیش رفت بیش از حد بیماری، بدن دیگر قادر به انجام این کار نخواهد بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اختلال بیش تر در مناطق فقیر و دچار به قحطی زدگی دیده می شود.
با توجه به سوخت وساز پایه ی بدن، کاتابولیسیس تنها پس از یک تا دو ماه پس از قطع تغذیه خطرناک می شود. از این پس، درصورت عدم درمان، آسیب ماهیچه ها و اندام ها می تواند دائمی باشد و موجب مرگ شود. درواقع، کاتابولیسیس آخرین کوشش بدن و به خصوص دستگاه عصبی برای بقاست.
منابع پروتئین در بدن چون ماهیچه ها اسید آمینه های لازم برای این فرایند را فراهم می کنند. این اسیدهای آمینه در کبد به آلفاکتواسید تبدیل می شوند، و سپس می توانند برای نگاه داشتن میزان لازم قند خون به گلوکز تبدیل شوند.
این شرایط هنگامی که فرد شروع به از دست دادن وزن ماهیچه های خود می کند خطرناک می شود، چرا که نشانهٔ این است که بدن ذخایر عمدهٔ چربی را سوزانده و هم اکنون به ماهیچه ها و اندام ها حمله کرده است. در نتیجه، فرد دچار کاهش وزن، ضعف و حتی تحلیل کامل ماهیچه ها می شود.
احساس ضعف در ماهیچه ها لزوماً از علایم کاتابولیسیس نمی باشد، چرا که ماهیچه ها به طور طبیعی درصورت عدم جذب اکسیژن و انرژی دچار ضعف و خستگی می شوند.
درصورتی که این روند ادامه پیدا کند، بدن دیگر قادر به سنتز پروتئین نخواهد بود، و درمان بیهوده خواهد بود.
بدن دارای ذخایر طبیعی چربی در بافت های چربی است که یکی از بافت های پیوندی می باشد. فرد تا زمانی که بدن این چربی های باقی مانده را می سوزاند می تواند زنده بماند.
فرد دچار کاتابولیسیس می تواند در اثر تجزیهٔ بافت های چربی و ماهیچه ای و انتقال آن ها به مغز و دستگاه عصبی میزان بالایی اسید آمینه و چربی در خون داشته باشد. وی هم چنین می تواند دچار تب شود، چرا که بدن برای انتقال مواد غذایی به خون سخت فعال است.
کاتابولیسیس درصورت عدم درمان به موقع منجر به مرگ می شود. درمان این اختلال از طریق مصرف دارو انجام می گیرد. با این حال فرد ممکن است به تغذیهٔ وریدی، تزریق خون و اکسیژن نیاز داشته باشد.
پس از شروع درمان، با توجه به وخامت بیماری، بین چند هفته تا چند ماه طول می کشد تا بدن منابع چربی و ماهیچه های خود را بازسازی و ترمیم کند. با این وجود، درصورت پیش رفت بیش از حد بیماری، بدن دیگر قادر به انجام این کار نخواهد بود.
wiki: کاتابولیز