کابل کتگوری ۵

در استانداردهایی مانند TIA/EIA - 568 و ISO/IEC 11801 کابل ها را از نظر میزان تضعیف به چند دسته تقسیم می کنند. این دسته های عبارتند از کتگوری ۳، کتگوری ۴ و کتگوری ۵. [ ۱] به کابل های کتگوری ۵، کلاس دی[ و ۲] یا کت ۵[ و ۳] نیز گفته می شود. کابل های کتگوری ۵ نسبت به کابل های کت ۳ ( که تنها تا سرعت ۱۶ مگابیت بر ثانیه استفاده می شوند ) دارای هم شنوی و تضعیف کمتری هستند و می توان از آن ها در اترنت های پرسرعت ( 100BASE - TX ) استفاده کرد. نسخهٔ ارتقا یافتهٔ این نوع کابل با نام CAT 5e در بازار موجود است که مشخصات در پیوست استاندارد ANSI/TIA/EIA - 568 - A ذکر شده است و می توان از آن یا کابل کتگوری ۶ برای شبکه های اترنت پرسرعتی که پیش بینی می شود در آینده به گیگابیت اترنت ارتقا یابند استفاده کرد. کابل های CAT 5 را ( بر خلاف CAT 5e ) نمی توان برای شبکه های اترنت گیگابیتی استفاده کرد. [ ۲]
کابل های کتگوری ۵ دارای ۴ جفت سیم هستند با این وجود بیشتر اوقات تنها دو جفت از آن ها استفاده می شود تا نویز کاهش یابد. بر طبق استانداردها، زوج های به هم تابیده در کابل های این رده باید دست کم ۸ پیچ خوردگی در هر فوت داشته باشند. چنین کابل هایی می توانند به سرعت هایی تا ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه یا بیشتر دست یابند. کابل های ارتقایافتهٔ این رده سرعتی تا ۲۰۰ مگابیت بر ثانیه و برخی از انواعشان تا ۱۲ پیچ خوردگی در هر فوت دارند و قیمتشان بیشتر است. [ ۳]
کابل های کتگوری ۴ که هم اکنون کنار گذاشته شده اند در فرکانس های نزدیک به ۲۰ مگاهرتز عمل می کنند اما قیمتشان تقریباً با کابل های کتگوری ۵ برابر، اما سرعتشان یک پنجم آن هاست. [ ۴]