هکلر و کخ ژ۳، ( به آلمانی: Gewehr 3 ) یک تفنگ جنگی اتوماتیک ساخت شرکت هکلر و کخ آلمان با همکاری شرکت دولتی اسپانیایی CETME است. [ ۱] به این جنگ افزار به اختصار ژ۳ گفته می شود.
این جنگ افزار در سال ۱۹۵۹ به عنوان سلاح سازمانی ارتش آلمان انتخاب شد و از آن پس در طی چهل سال بیش از شصت کشور مانند ترکیه، یونان، سوئد، پاکستان، استونی پرتغال، مکزیک و ایران آن را به کار بردند، راز موفقیت ژ۳ در سادگی و ارزانی ساخت آن است. این سلاح با فشنگ پرقدرت کالیبر ۵۱×۷٫۶۲ میلی متر ناتو تغذیه می شود و می تواند در حالت نیمه اتوماتیک ( تک تیر ) و اتوماتیک ( رگبار ) عمل کند و مدلی نیز با قنداق تاشو دارد. این سلاح که در زمان جنگ ایران و عراق در بین عراقی ها به توپ دستی یا افعی سیاه معروف بود برای قدرت زیاد در نابودی اهداف از سوی ایران استفاده شد. ارتش آلمان در سال ۱۹۹۷ تفنگ ژ ۳۶ را جایگزین ژ ۳ کرد.
بعد از جنگ جهانی دوم و اواسط دههٔ ۱۹۵۰، آلمان غربی مانند دیگر کشورهای عضو ناتو و سازنده جنگ افزار، به فکر تجهیز نیروهای نظامی خود با اسلحه ای تک نفره ( سلاح انفرادی ) با قابلیت شلیک خودکار و نیمه خودکار و داشتن قدرت یک تیربار ( مسلسل ) و دقت یک تفنگ بود که از فشنگ جدید ناتو « ۷٫۶۲ × ۵۱» استفاده کند. در ابتدا، آلمان قصد خرید مجوز ساخت سلاح اف ان فال ( FNFAL ) بلژیکی را داشت، اما پس از مخالفت بلژیک، پیشنهاد خرید یکی از طراحی های شرکت ساخت سلاح اسپانیایی با نام ست می ( CETME ) را ارائه کرد و سپس در سال ۱۹۵۹ شرکت هکلر و کخ ( Heckler & Koch ) آلمان غربی ( واقع در اوبرندورف آم نکا ) تفنگ خودکار و نیمه خودکار ژ۳ را تولید کرد. [ ۲]
در حال حاضر بیش از ۶۰ کشور دنیا از این سلاح استفاده می کنند و ۸ کشور از جمله ایران سازنده این سلاح هستند.
بیش از ۴۵ سال است که سلاح ژ۳ به عنوان سلاح سازمانی در اختیار ارتش و نیروهای مسلح ایران است. این سلاح در ابتدا به صورت تعداد محدودی توسط کارخانه هکلر و کخ تحویل ارتش ایران شد. سپس کارخانه اقدام به راه اندازی خط تولید این سلاح در صنایع مسلسل سازی ارتش ( جنگ افزارسازی فعلی ) کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، متخصصین آلمانی ایران را ترک کردند. در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و با هجوم مردم به کارخانه و اشغال آن بسیاری از مدارک فنی و ابزارهای تولید آن از دست رفت. سپس با تلاش متخصصین کارخانه، خط تولید بازسازی و راه اندازی شد. به دلیل استفاده از این سلاح در ارتش ایران و انعقاد پیمان سنتو بین ۳ کشور ایران، ترکیه و پاکستان، این دو کشور نیز نسبت به انتخاب این سلاح برای نیروهای مسلح خود مبادرت ورزیدند. نمونه های جدید این سلاح مجهز به مکانیزم چکاننده ۳ تیر نیز می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین جنگ افزار در سال ۱۹۵۹ به عنوان سلاح سازمانی ارتش آلمان انتخاب شد و از آن پس در طی چهل سال بیش از شصت کشور مانند ترکیه، یونان، سوئد، پاکستان، استونی پرتغال، مکزیک و ایران آن را به کار بردند، راز موفقیت ژ۳ در سادگی و ارزانی ساخت آن است. این سلاح با فشنگ پرقدرت کالیبر ۵۱×۷٫۶۲ میلی متر ناتو تغذیه می شود و می تواند در حالت نیمه اتوماتیک ( تک تیر ) و اتوماتیک ( رگبار ) عمل کند و مدلی نیز با قنداق تاشو دارد. این سلاح که در زمان جنگ ایران و عراق در بین عراقی ها به توپ دستی یا افعی سیاه معروف بود برای قدرت زیاد در نابودی اهداف از سوی ایران استفاده شد. ارتش آلمان در سال ۱۹۹۷ تفنگ ژ ۳۶ را جایگزین ژ ۳ کرد.
بعد از جنگ جهانی دوم و اواسط دههٔ ۱۹۵۰، آلمان غربی مانند دیگر کشورهای عضو ناتو و سازنده جنگ افزار، به فکر تجهیز نیروهای نظامی خود با اسلحه ای تک نفره ( سلاح انفرادی ) با قابلیت شلیک خودکار و نیمه خودکار و داشتن قدرت یک تیربار ( مسلسل ) و دقت یک تفنگ بود که از فشنگ جدید ناتو « ۷٫۶۲ × ۵۱» استفاده کند. در ابتدا، آلمان قصد خرید مجوز ساخت سلاح اف ان فال ( FNFAL ) بلژیکی را داشت، اما پس از مخالفت بلژیک، پیشنهاد خرید یکی از طراحی های شرکت ساخت سلاح اسپانیایی با نام ست می ( CETME ) را ارائه کرد و سپس در سال ۱۹۵۹ شرکت هکلر و کخ ( Heckler & Koch ) آلمان غربی ( واقع در اوبرندورف آم نکا ) تفنگ خودکار و نیمه خودکار ژ۳ را تولید کرد. [ ۲]
در حال حاضر بیش از ۶۰ کشور دنیا از این سلاح استفاده می کنند و ۸ کشور از جمله ایران سازنده این سلاح هستند.
بیش از ۴۵ سال است که سلاح ژ۳ به عنوان سلاح سازمانی در اختیار ارتش و نیروهای مسلح ایران است. این سلاح در ابتدا به صورت تعداد محدودی توسط کارخانه هکلر و کخ تحویل ارتش ایران شد. سپس کارخانه اقدام به راه اندازی خط تولید این سلاح در صنایع مسلسل سازی ارتش ( جنگ افزارسازی فعلی ) کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، متخصصین آلمانی ایران را ترک کردند. در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و با هجوم مردم به کارخانه و اشغال آن بسیاری از مدارک فنی و ابزارهای تولید آن از دست رفت. سپس با تلاش متخصصین کارخانه، خط تولید بازسازی و راه اندازی شد. به دلیل استفاده از این سلاح در ارتش ایران و انعقاد پیمان سنتو بین ۳ کشور ایران، ترکیه و پاکستان، این دو کشور نیز نسبت به انتخاب این سلاح برای نیروهای مسلح خود مبادرت ورزیدند. نمونه های جدید این سلاح مجهز به مکانیزم چکاننده ۳ تیر نیز می باشد.
wiki: ژ۳