ژولیوس سزار

ژولیوس سزار (فیلم ۱۹۵۳). ژولیوس سزار ( انگلیسی: Julius Caesar ) فیلمی در ژانر حماسی به کارگردانی جوزف ال. منکیه ویچ است که در سال ۱۹۵۳ منتشر شد.
این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین کارگردانی هنری در سال ۱۹۵۳ شده است.
• مارلون براندو در نقش مارک آنتونی
• جیمز میسون در نقش بروتوس
• جان گیلگد در نقش کاسیوس
• لوئیس کالهرن در نقش ژولیوس سزار
• ادموند اوبرایان در نقش کاسکا
• گریر گارسون در نقش کالپورنیا ( همسر سزار )
• دبورا کار در نقش پورتیا ( همسر دوم بروتوس )
• ایان ولف در نقش لیگاریوس
• جورج مکریدی در نقش مارولوس
• جان هویت در نقش دکیموس بروتوس
• جان لاپتون
• مایکل آنسارا
• آلن نِیپی یر در نقش سیسرو

ژولیوس سزار (فیلم ۱۹۷۰). ژولیوس سزار ( انگلیسی: Julius Caesar ) فیلمی در ژانر جنگی و درام به کارگردانی استوارت بورگ است که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد.
• چارلتون هستون
• جیسون روباردز
• جان گیلگد
• رابرت وگن
• ریچارد چمبرلین
• دایانا ریگ
• کریستوفر لی
• مایکل گاف
• جان تیت
• ایوان هوپر
• پرستون لاک وود
• لارنس هارینگتون

ژولیوس سزار (نمایش نامه). تراژدی ژولیوس سزار که به اختصار ژولیوس سزار نیز نامیده می شود، نمایش نامه ای اثر ویلیام شکسپیر است که گمان می رود در سال ۱۵۹۹ میلادی نوشته شده باشد. [ ۱] این نمایش نامه دربارهٔ توطئه ای است که در سال ۴۴ پیش از میلاد علیه ژولیوس سزار، دیکتاتور رومی صورت گرفت که به قتل او و نیز شکست توطئه گران در نبرد فیلیپی منجر شد. شکسپیر دو نمایش نامه کوریولانوس و آنتونیوس و کلئوپاترا را نیز از وقایع تاریخی دوران امپراتوری روم اقتباس کرده است. اگرچه عنوان نمایش نامه ژولیوس سزار است، ولی سزار شخصیت اصلی نمایش نامه نیست؛ او تنها در سه صحنه حضور دارد و در ابتدای پرده سوم کشته می شود. مارکوس بروتوس بیشتر از چهار بار و هر بار چندین خط سخن می گوید و بار روانشناسی نمایش، کشمکش او برای انتخاب بین شرافت، وطن پرستی و دوستی با سزار است.
• ژولیوس سزار
• کالپورنیا: همسر سزار
• اوکتاویوس، مارک آنتونی، لپیدوس
• سیسرو، پوبلیوس، پوپیلیوس لنا: سناتور
• مارکوس بروتوس، کاسیوس، کاسکا، تربونیوس، لیگاریوس، دکیوس بروتوس، متلیوس سیمبر، سینا: توطئه کنندگان علیه سزار
• پورتیا: همسر بروتوس
• فلاویوس و مارولوس: تریبون های مردم
• آرتمیدوروس: یک سوفسطایی اهل کنیدوس
• یک فالگیر
• سینا: شاعری که به توطئه ربطی ندارد
• لوسیوس، تیتنیوس، مسالا، کاتوی جوان، ولومنیوس: دوستان بروتوس، کاسیوس
• وارو، کلیتوس، کلاودیوس: سربازانی از ارتش بروتوس، کاسیوس
• لاب، فلاویوس: افسرانی از ارتش بروتوس
• لوسیوس، داردانیوس: خدمتکاران بروتوس
• پینداروس: خدمتکار کاسیوس
• یک شعر ( اعتقاد بر این است از مارکوس فاونیوس الهام گرفته شده است ) [ ۲]
• یک پیام رسان
• یک پینه دوز
• یک نجار
• سربازان، سناتورها، توده مردم و ملازمان دیگر
مارکوس بروتوس یک پرتور رومی و از دوستان نزدیک سزار است. بروتوس به خاطر شک فزاینده ای که به قصد سزار برای تبدیل جمهوری به حکومت پادشاهی دارد ( این شک را گایوس کاسیوس در دل او می اندازد ) به گروهی سناتور که قصد توطئه علیه سزار را دارند می گرود.
صحنه های اولیه نمایشنامه به بحث بروتوس با کاسیوس و نیز کشمکش درونی او می پردازد. افزایش حمایت عمومی باعث گرویدن بروتوس به دسیسه چینان می شود ( این حمایت عمومی در واقع فریبی بیش نیست که از سوی کاسیاس با نوشتن نامه های دروغین با دست خطهای مختلف به بروتوس صورت می گیرد تا او را تشویق به پیوستن به مخالفان کند ) . فالگیری به سزار دربارهٔ نیمه ماه مارس هشدار می دهد، اما او اعتنایی نمی کند و در آن روز به دست دسیسه چینان در کاپیتول کشته می شود. کشته شدن سزار از مشهورترین صحنه های نمایشنامه است که در پرده سوم روی می دهد. سزار با نادیده گرفتن هشدارهای فالگیر و نیز همسرش به سنا می رود. در آنجا با انگیزه قبلی یک درخواست رای گیری از طرف متالوس سیمبر برای برادر تبعیدی اش داده می شود که سزار بلافاصله آن را رد می کند. در این هنگام، کاسکا از پشت گردن سزار را می گیرد تا دسیسه چینان او را آماج ضربات چاقو سازند. بروتوس آخرین نفر است و سزار جمله معروفش را در این لحظه به او می گوید: «تو هم، بروتوس؟» و شکسپیر این را نیز از زبان سزار اضافه کرده است که «پس بر خاک بیفت، سزار» و با این کار خواسته این نکته را برساند که سزار پس از فهمیدن این خیانت نخواسته که زنده بماند، پس قهرمان است.