ژرژ آنری روئو ( به فرانسوی: Georges Henri Rouault ) زادهٔ ۲۷ مه ۱۸۷۱ ( میلادی ) - مرگ ۱۳ فوریه ۱۹۵۸ ( میلادی ) نقاش، گراوور ساز و طراح فرانسوی است که اغلب کارهایش منتسب به جنبش فوویسم و اکسپرسیونیسم می باشد.
ژرژ روئو در پاریس و در خانواده ای فقیر به دنیا آمد. مادرش مشوق علاقه مندیش به هنر بود. در سال ۱۸۸۵ در سن ۱۵ سالگی او به عنوان کارآموز در کارگاه شیشه گری و مرمت آغاز به کار نمود و تا سال ۱۸۹۰ کار در آنجا را ادامه داد. گمان می رود که ریشهٔ علاقه مندی و به کارگیری خطاطی های عمیق او و استفاده از رنگ های درخشان در کارهای بالغش از تأثیرات همین دوران بوده است. او در طی دوران کارآموزیش در کلاس های شبانه هنری نیز ثبت نام نموده بود. در سال ۱۸۹۱ وارد اکول ده بوزار مدرسه رسمی هنرهای زیبای فرانسه شد و تحت آموزش گوستاو مورو هنر نقاشی را فرا گرفت او از شاگردان محبوبش بود. زمانیکه گوستاو مورو ذر سال ۱۸۹۸ فوت کرد او به عنوان متصدی موزهٔ مورو برگزیده شد. [ ۱]
کارهای اولیه روئو تحت تأثیر معلم خود گوستاو مورو و علاقه اش به هنر قرون وسطی بوده است که همواره در کارهایش نمایانگر بود. در حوالی سال ۱۹۰۲ او نقاشی هایی با آبرنگ و گواش می کشید که رنگ های تند اکسپرسیونیستی داشت و نام او را به عنوان نقاشی سبک فوویسم تثبیت نمود. نقاشی از کارگران و کشاورزان در آثار اولیه اش نمایانگر پایبندی های اخلاقی این نقاش فرانسوی است. [ ۲] روئو بعد از ملاقات با آنری ماتیس، آلبر مارکه ، هنری مانگوئن و چارلز کامون به جنبش فوویسم گرایش یافت. از سال ۱۸۹۵ او در نمایشگاه های مهمی شرکت کرد از آن جمله نمایشگاه سالن پاییزی که خود از بانیان آن بود. او آثار با موضوعات مذهبی، مناظر و طبیعت بیجان های خود را به نمایش می گذاشت. در سال ۱۹۰۵ به همراه دیگر نقاشان جنبش فوویسم در نمایشگاه سالن پاییزی شرکت نمود. در این نمایشگاه آنری ماتیس به عنوان رهبر جنبش باورهای منطقی گروه را در آثارش منعکس کرده بود در حالیکه روئو با سبک غریزی وخود انگیخته تری آثارش را ارائه نموده بود. به کارگیری کنتراست های شدید و نمود احساس گرایی در آثارش تأثیرات ونسان ون گوگ را نمایان می کند. همچنین شخصیت پردازی های عجیب او تحت تأثیر امپرسیونیسمها و اکسپرسیونیستها بود. در سال ۱۹۰۷ روئو مجموعه نقاشهایی با موضوعات صحنه های دادگاه، دلقک ها و زنان بدکاره را کشید که با نقدهای اجتماعی روبرو شد. در این دوران او مجذوب دیدگاه اگزیستانسیالیسم ژاک ماریتن شد. او سپس خود را وقف کشیدن نقاشی های مذهبی کرد. طبیعت انسان همواره مورد توجه نقاشی های او بوده است. در سال ۱۹۱۰ کارهایش را در گالری Galerie Drouet به نمایش گذاشت. آثارش توسط نقاشان آلمانی که بعدها هسته های اصلی جنبش اکسپرسیونیستی را تشکیل دادند مورد توجه قرا گرفت. اعتقادات مذهبی او، وی را به عنوان یکی از مشتاق ترین نقاشان مسیحی قرن بیستم مطرح نمود. اکثر کارهای مذهبیش در مورد به صلیب کشیدن مسیح، دردها و ناله های زنان در پای صلیب بود که با باور رستاخیز تسلی می یافت. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفژرژ روئو در پاریس و در خانواده ای فقیر به دنیا آمد. مادرش مشوق علاقه مندیش به هنر بود. در سال ۱۸۸۵ در سن ۱۵ سالگی او به عنوان کارآموز در کارگاه شیشه گری و مرمت آغاز به کار نمود و تا سال ۱۸۹۰ کار در آنجا را ادامه داد. گمان می رود که ریشهٔ علاقه مندی و به کارگیری خطاطی های عمیق او و استفاده از رنگ های درخشان در کارهای بالغش از تأثیرات همین دوران بوده است. او در طی دوران کارآموزیش در کلاس های شبانه هنری نیز ثبت نام نموده بود. در سال ۱۸۹۱ وارد اکول ده بوزار مدرسه رسمی هنرهای زیبای فرانسه شد و تحت آموزش گوستاو مورو هنر نقاشی را فرا گرفت او از شاگردان محبوبش بود. زمانیکه گوستاو مورو ذر سال ۱۸۹۸ فوت کرد او به عنوان متصدی موزهٔ مورو برگزیده شد. [ ۱]
کارهای اولیه روئو تحت تأثیر معلم خود گوستاو مورو و علاقه اش به هنر قرون وسطی بوده است که همواره در کارهایش نمایانگر بود. در حوالی سال ۱۹۰۲ او نقاشی هایی با آبرنگ و گواش می کشید که رنگ های تند اکسپرسیونیستی داشت و نام او را به عنوان نقاشی سبک فوویسم تثبیت نمود. نقاشی از کارگران و کشاورزان در آثار اولیه اش نمایانگر پایبندی های اخلاقی این نقاش فرانسوی است. [ ۲] روئو بعد از ملاقات با آنری ماتیس، آلبر مارکه ، هنری مانگوئن و چارلز کامون به جنبش فوویسم گرایش یافت. از سال ۱۸۹۵ او در نمایشگاه های مهمی شرکت کرد از آن جمله نمایشگاه سالن پاییزی که خود از بانیان آن بود. او آثار با موضوعات مذهبی، مناظر و طبیعت بیجان های خود را به نمایش می گذاشت. در سال ۱۹۰۵ به همراه دیگر نقاشان جنبش فوویسم در نمایشگاه سالن پاییزی شرکت نمود. در این نمایشگاه آنری ماتیس به عنوان رهبر جنبش باورهای منطقی گروه را در آثارش منعکس کرده بود در حالیکه روئو با سبک غریزی وخود انگیخته تری آثارش را ارائه نموده بود. به کارگیری کنتراست های شدید و نمود احساس گرایی در آثارش تأثیرات ونسان ون گوگ را نمایان می کند. همچنین شخصیت پردازی های عجیب او تحت تأثیر امپرسیونیسمها و اکسپرسیونیستها بود. در سال ۱۹۰۷ روئو مجموعه نقاشهایی با موضوعات صحنه های دادگاه، دلقک ها و زنان بدکاره را کشید که با نقدهای اجتماعی روبرو شد. در این دوران او مجذوب دیدگاه اگزیستانسیالیسم ژاک ماریتن شد. او سپس خود را وقف کشیدن نقاشی های مذهبی کرد. طبیعت انسان همواره مورد توجه نقاشی های او بوده است. در سال ۱۹۱۰ کارهایش را در گالری Galerie Drouet به نمایش گذاشت. آثارش توسط نقاشان آلمانی که بعدها هسته های اصلی جنبش اکسپرسیونیستی را تشکیل دادند مورد توجه قرا گرفت. اعتقادات مذهبی او، وی را به عنوان یکی از مشتاق ترین نقاشان مسیحی قرن بیستم مطرح نمود. اکثر کارهای مذهبیش در مورد به صلیب کشیدن مسیح، دردها و ناله های زنان در پای صلیب بود که با باور رستاخیز تسلی می یافت. [ ۳]
wiki: ژرژ روئو