ژان چهارم لاسکاریس

ژان چهارم یا یوآنس چهارم با عنوان کامل یوآنس چهارم دوکاس لاسکاریس ( به یونانی: Ιωάννης Δ΄ Δούκας Λάσκαρις, Iōannēs IV Doukas Laskaris ) ( به انگلیسی: John IV Doukas Laskaris ) ( زادهٔ ۲۵ دسامبر ۱۲۵۰ - درگذشتهٔ پیرامون ۱۳۰۵ ) امپراتور نیقیه از ۱۸ اوت ۱۲۵۸ تا ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱ و آخرین امپراتور از دودمان لاسکاری بود.
نیقیه یا نیکائه آ، امپراتوری یونانی کوچکی بود که از باقی ماندهٔ امپراتوری بیزانس، پس از تصرف پایتخت آن قسطنطنیه توسط مسیحیان اروپای غربی در طی چهارمین جنگ صلیبی در ۱۲۰۴، به وجود آمده بود.
ژان پسر امپراتور تئودور دوم دوکاس لاسکاریس و النای بلغاری، دختر امپراتور ایوان آسن دوم بلغارستان از دومین همسرش آنا ماریای مجارستانی بود. ۷ ساله بود که پدرش درگذشت و او با عنوان ژان چهارم بر تخت امپراتوری نیقیه نشست.
فرمانروای کوچک آخرین عضو از دودمان لاسکاری بود که کارهای فراوانی برای احیای دوبارهٔ امپراتوری بیزانس انجام داده بودند. از آنجا که ژان خردسال بود، نایب السلطنگی او را دیوان سالار ژرژ موزالون برعهده گرفت اما دیری نپایید که میخائیل پالایولوگوس اشراف زاده، جای او را تصاحب نمود و در ۱ ژانویه ۱۲۵۹ با عنوان میخائیل هشتم به عنوان امپراتور مشترک با ژان چهارم تاجگذاری کرد.
میخائیل در ۲۵ ژوئیهٔ ۱۲۶۱ موفق به بازپس گیری قسطنطنیه شد اما علی رغم این موضوع، ژان را همچنان در نیقیه باقی گذارد و سپس فرمان کور کردن او را در یازدهمین سالگرد تولدش در ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱ صادر نمود. ژان که اینک دیگر شرایط لازم برای نشستن بر تخت امپراتوری را نداشت به دژی در بیثینیا تبعید و درآنجا زندانی گردید. اسقف اعظم آرسنیوس اتوریانوس میخائیل را به خاطر انجام این کار تکفیر نمود و بعدتر شورشی به طرفداری از ژان چهارم در نزدیکی نیقیه درگرفت.
ژان چهارم که اینک ژوزف نامیده می شد تا پایان عمرش در کسوت یک راهب باقی ماند. در ۱۲۹۰ آندرونیکوس دوم، امپراتور وقت بیزانس به ملاقات ژان رفت و از او برای کاری که پدرش سه دههٔ پیش با او انجام داده بود طلب بخشش کرد.
ژان در حدود ۱۳۰۵ درگذشت و پس از مرگش، او را قدیس نامیدند و یادش را در قسطنطنیهٔ سدهٔ ۱۴ میلادی گرامی داشتند.