ژئوپلیتیک خطوط انرژی دریای خزر تأثیر جغرافیای سیاسی کشورهای حوزه دریای خزر در امنیت، کمیت و کیفیت انتقال انرژی از این مسیر به مقاصد است. حوزه خزر متشکل از چهار حوزه ژئوپلیتیکی است که عبارتند از: آذربایجان از حوزه قفقاز، ترکمنستان و قزاقستان از حوزه آسیای مرکزی، روسیه به عنوان جانشین اتحاد شوروی و یک واحد سیاسی فعال در نظام بین المللی و یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت و گاز در شمال و ایران در جنوب که دارای ذخایر عظیم نفت و گاز و صنایع نفتی است و مسیری ارزان و کوتاه برای انتقال منابع نفت و گاز حوزه خزر می باشد.
در آغاز قرن بیستم، منطقه دریای خزر یکی از خاطرات طلای کالیفرنیا را یادآوری کرد، زیرا مردم برای یافتن نفت به این منطقه می آمدند. در جنگ جهانی دوم، آلمان منطقه خزر را یکی از اهداف استراتژیک خود قرار داد. پس از سقوط اتحادجماهیرشوروی، این منطقه زمانی که سه کشور جدید ( جمهوری آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان ) شروع به بهره برداری از منابع قابل توجهی در دریا کردند، شروع به گشودن درهای خود به جهان خارج کرد. شرکتهای آمریکایی از اوایل سال ۱۹۸۹ به سرعت برای بهره برداری از نفت خزر حضور یافته و امروز در توسعه اقتصادی منطقه نقش مهمی را ایفا می کنند. براساس برآوردهای انجام شده، حوزه دریای خزر منابع مهم دست نخورده از نفت و گاز دارد. مجموع ذخیره نفت این منطقه تا شصت میلیارد بشکه تخمین زده شده است. مقداری که برای سوخت اروپا تا بیست سال کافی خواهد بود. مسئله مهمی که باید حل شود، چگونگی انتقال انرژی این منطقه به بازارهای جهانی است. [ ۱]
کنسرسیوم لوله نفت خزر که برنامه آن ساختن خط لوله ای از شمال دریای خزر به سوی غرب تا بندر روسی نووروسیسک در ساحل دریای سیاه بود. پروژه دیگر زیرنظر شرکت عملیاتی بین المللی آذربایجان ( آیوک ) یعنی کنسرسیومی از یازده کمپانی نفتی خارجی از جمله چهار شرکت آمریکایی یونوکال، آموکو، اکسون و پنزاویل ساخته می شود. مسیر این خط لوله از یک یا هر دو مسیر به سوی غرب است: یک خط لوله به سوی شمال پیچ خواهد خورد و از شمال قفقاز به سوی بندر نووروسیسک می رود. خط لوله دیگر گرجستان را طی کرده و به پایانه نفتی بندر سوپسا در دریای سیاه منتهی می شود. گزینه دیگر، کشیدن خط لوله از راه افغانستان است. شرکت یونوکال درصدد تشکیل کنسرسیوم لوله نفت آسیای مرکزی است. این خط لوله به طول ۱۰۴۰ کیلومتر از نزدیک شهر ترکمن آباد در شمال ترکمنستان آغاز شده و به طرف جنوب کشیده می شود و پس از عبور از افغانستان به پایانه صادراتی در ساحل غربی پاکستان خواهد رسید. هزینه اجرای این پروژه ۲٫۵ میلیارد دلار برآورد شده است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر آغاز قرن بیستم، منطقه دریای خزر یکی از خاطرات طلای کالیفرنیا را یادآوری کرد، زیرا مردم برای یافتن نفت به این منطقه می آمدند. در جنگ جهانی دوم، آلمان منطقه خزر را یکی از اهداف استراتژیک خود قرار داد. پس از سقوط اتحادجماهیرشوروی، این منطقه زمانی که سه کشور جدید ( جمهوری آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان ) شروع به بهره برداری از منابع قابل توجهی در دریا کردند، شروع به گشودن درهای خود به جهان خارج کرد. شرکتهای آمریکایی از اوایل سال ۱۹۸۹ به سرعت برای بهره برداری از نفت خزر حضور یافته و امروز در توسعه اقتصادی منطقه نقش مهمی را ایفا می کنند. براساس برآوردهای انجام شده، حوزه دریای خزر منابع مهم دست نخورده از نفت و گاز دارد. مجموع ذخیره نفت این منطقه تا شصت میلیارد بشکه تخمین زده شده است. مقداری که برای سوخت اروپا تا بیست سال کافی خواهد بود. مسئله مهمی که باید حل شود، چگونگی انتقال انرژی این منطقه به بازارهای جهانی است. [ ۱]
کنسرسیوم لوله نفت خزر که برنامه آن ساختن خط لوله ای از شمال دریای خزر به سوی غرب تا بندر روسی نووروسیسک در ساحل دریای سیاه بود. پروژه دیگر زیرنظر شرکت عملیاتی بین المللی آذربایجان ( آیوک ) یعنی کنسرسیومی از یازده کمپانی نفتی خارجی از جمله چهار شرکت آمریکایی یونوکال، آموکو، اکسون و پنزاویل ساخته می شود. مسیر این خط لوله از یک یا هر دو مسیر به سوی غرب است: یک خط لوله به سوی شمال پیچ خواهد خورد و از شمال قفقاز به سوی بندر نووروسیسک می رود. خط لوله دیگر گرجستان را طی کرده و به پایانه نفتی بندر سوپسا در دریای سیاه منتهی می شود. گزینه دیگر، کشیدن خط لوله از راه افغانستان است. شرکت یونوکال درصدد تشکیل کنسرسیوم لوله نفت آسیای مرکزی است. این خط لوله به طول ۱۰۴۰ کیلومتر از نزدیک شهر ترکمن آباد در شمال ترکمنستان آغاز شده و به طرف جنوب کشیده می شود و پس از عبور از افغانستان به پایانه صادراتی در ساحل غربی پاکستان خواهد رسید. هزینه اجرای این پروژه ۲٫۵ میلیارد دلار برآورد شده است. [ ۲]
wiki: ژئوپلیتیک خطوط انرژی خزر