چینی کهن

چینی کهن ( چینی ساده شده: 上古汉语، چینی سنتی: 上古漢語، پین یین: Shànggǔ hànyǔ ) یا چینی کهنه، کهن ترین مرحله تأیید شدهٔ زبان چینی و نیای تمامی گونه های چینی است. نخستین نمونه های مکتوب چینی، کتبیه های مذهبی جیا گو ون مربوط به حدود ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد در اواخر حکومت دودمان شانگ هستند. در دورهٔ دودمان ژو این زبان با خط برنز نوشته می شد و در اواخر آن، ادبیات چینی به اوج و شکوفایی رسید و آثاری همچون منتخبات کنفوسیوس نوشته شد که منجر به پدید آمدن چینی کلاسیک شد. این زبان تا اوایل قرن بیستم به عنوان زبان معیار نوشتاری باقی مانده بود و بنابراین واژگان و دستور زبان اواخر چینی کهن را حفظ کرده بود.