خط جیا گو ون

جیا گو وِن ( به چینی: 甲骨文 ) خط نوشته هایی است که در چین باستان بر روی استخوان های گاو حکاکی می شده. این خط در دوران دودمان شان رایج بوده است که بیش از ۳ هزار سال قدمت تاریخی دارد. از آنجا که این کتیبه ها با چاقوی برنز یا یشمی مستقیماً بر روی کاسه ها یا استخوان های سفت حکاکی شده لذا خط و حروف غالباً خط راست بوده و شکل این حروف طبیعتاً به شکل چهار گوشه درآمده است. امروزه هیروگلیف های چینی کماکان این خصوصیات را حفظ کرده است. گفته می شود این خطوط اولین بار در سال ۱۸۹۹ توسط وان ای ژون ( 王懿榮; ۱۸۴۵–۱۹۰۰ ) شناسایی شد و در نزدیکی دهکده ای در حومه شهر آن یان استان خه نان کنونی از زیر خاک بیرون آمد.