چگالی در بلندا ( تراکم فی الارتفاع ) ( به انگلیسی: Density altitude ) به چگالی هوا در جو استاندارد بین المللی گفته می شود که چگالی هوا را در متراژ بالاتر از سطح دریا تعریف می کند که ویژهٔ ایمنی در صنعت هوانوردی است. به بیان دیگر جدولی برای ایمنی پرواز است که چگالی هوا را در بلندا از سطح زمین تعریف می کند تا خلبانان یا چتربازان از ایمنی کافی در کار خود برخوردار باشند.
فاکتورهای زیادی در تغییر چگالش هوا اثر دارند. هردو عامل افزایش دما و کاهش فشار اتمسفریک تأثیر بسیار زیادی در چگالی هوا در بلند دارند. همچنین در مقیاس بسیار کمتر، افزایش رطوبت نیز موجب افزایش چگالش در بلندا می شود. در شرایط گرم و مرطوب ممکن است چگالی هوا بسیار بالاتر از چگالی عادی در آن ارتفاع باشد. در صنعت هوانوردی، چگالی هوا بر کیفیت ایرودینامیک هواگردها اثرگذار است. نیروی برآر و سرعت حقیقی و سرعت مرکب بسته به میزان چگالی هوا تغییر می کنند. همچنین بازده موتور هواگرد برحسب تغییرات در چگالی هوا، تغییر می کند.
چگالی هوا مهمترین فاکتور اثرگذار بر کارکرد یک هواگرد است. چگالی هوا اثر مستقیم بر موارد زیر دارد:
• چگالی هوا بر نیروی برآر تولید شده توسط بالهای هواپیما اثر شگرفی دارد. کاهش چگالی هوا، نیروی برآر بال ها را کاهش می دهد.
• چگالی هوا بر بازده پروانهٔ بالگرد یا هواپیمای توربوپراپ اثرگذار است. این موضوع نیز همانند بالهای هواپیماست و کاهش چگالی هوا، نیروی برآر در پروانه ( ملخ ) را کاهش می دهد.
• چگالی هوا بر بازده موتور هواگرد اثرگذار است. بازده موتور به میزان اکسیژن ورودی به موتور بستگی دارد؛ بنابراین درصورتی که چگالی هوا کاهش یابد، هوای کم اکسیژن به موتور می رسد و بازده آن کاهش می یابد. همچنین رطوبت باعث می شود که بازده موتور کمتر هم بشود. با برخاستن هواگرد از یک فرودگاه در مکان گرم و بلند همانند فرودگاه بین المللی نیو کیتو، اثر منفی بسیار زیادی بر هواپویش می گذارد.
• در هوای کم چگالی، شتاب گیری هواپیما در هنگام برخاستن از زمین کندتر صورت می گیرد. زیرا موتور آن بازدهٔ کمتری پیدا کرده است.
• در هوای کم چگالی، هواپیما باید به سرعت بیشتری دست پیدا کند تا نیروی برآر کافی را که در شرایط عادی نیاز است، فراهم نماید. همچنین به باند بلندتری برای برخاستن نیاز دارد و باید با سرعت و قدرت بیشتری از زمین بلند شود تا هواپیما پس از بلند شدن از زمین دچار واماندگی کمپرسور نشود.
• در هوای کم چگالی، به دلیل کاهش توان موتور، نرخ صعود هواپیما یا بالگرد نیز کاهش پیدا می کند.
• در هوای کم چگالی، به دلیل بروز این مشکلات، وزن بارگیری یا تعداد مسافران هواگرد باید کمتر از حالت عادی باشد و باید از ساعات خنک تر روز برای برخاستن از زمین استفاده کرد. همچنین می توان از جهت وزش باد یا شیب باند فرودگاه برای برخاستن بهره جست.
• فرود آمدن در باندهای فرود گرم و مرتفع که چگالی هوای کمتری دارند، نیازمند مهارت خلبان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففاکتورهای زیادی در تغییر چگالش هوا اثر دارند. هردو عامل افزایش دما و کاهش فشار اتمسفریک تأثیر بسیار زیادی در چگالی هوا در بلند دارند. همچنین در مقیاس بسیار کمتر، افزایش رطوبت نیز موجب افزایش چگالش در بلندا می شود. در شرایط گرم و مرطوب ممکن است چگالی هوا بسیار بالاتر از چگالی عادی در آن ارتفاع باشد. در صنعت هوانوردی، چگالی هوا بر کیفیت ایرودینامیک هواگردها اثرگذار است. نیروی برآر و سرعت حقیقی و سرعت مرکب بسته به میزان چگالی هوا تغییر می کنند. همچنین بازده موتور هواگرد برحسب تغییرات در چگالی هوا، تغییر می کند.
چگالی هوا مهمترین فاکتور اثرگذار بر کارکرد یک هواگرد است. چگالی هوا اثر مستقیم بر موارد زیر دارد:
• چگالی هوا بر نیروی برآر تولید شده توسط بالهای هواپیما اثر شگرفی دارد. کاهش چگالی هوا، نیروی برآر بال ها را کاهش می دهد.
• چگالی هوا بر بازده پروانهٔ بالگرد یا هواپیمای توربوپراپ اثرگذار است. این موضوع نیز همانند بالهای هواپیماست و کاهش چگالی هوا، نیروی برآر در پروانه ( ملخ ) را کاهش می دهد.
• چگالی هوا بر بازده موتور هواگرد اثرگذار است. بازده موتور به میزان اکسیژن ورودی به موتور بستگی دارد؛ بنابراین درصورتی که چگالی هوا کاهش یابد، هوای کم اکسیژن به موتور می رسد و بازده آن کاهش می یابد. همچنین رطوبت باعث می شود که بازده موتور کمتر هم بشود. با برخاستن هواگرد از یک فرودگاه در مکان گرم و بلند همانند فرودگاه بین المللی نیو کیتو، اثر منفی بسیار زیادی بر هواپویش می گذارد.
• در هوای کم چگالی، شتاب گیری هواپیما در هنگام برخاستن از زمین کندتر صورت می گیرد. زیرا موتور آن بازدهٔ کمتری پیدا کرده است.
• در هوای کم چگالی، هواپیما باید به سرعت بیشتری دست پیدا کند تا نیروی برآر کافی را که در شرایط عادی نیاز است، فراهم نماید. همچنین به باند بلندتری برای برخاستن نیاز دارد و باید با سرعت و قدرت بیشتری از زمین بلند شود تا هواپیما پس از بلند شدن از زمین دچار واماندگی کمپرسور نشود.
• در هوای کم چگالی، به دلیل کاهش توان موتور، نرخ صعود هواپیما یا بالگرد نیز کاهش پیدا می کند.
• در هوای کم چگالی، به دلیل بروز این مشکلات، وزن بارگیری یا تعداد مسافران هواگرد باید کمتر از حالت عادی باشد و باید از ساعات خنک تر روز برای برخاستن از زمین استفاده کرد. همچنین می توان از جهت وزش باد یا شیب باند فرودگاه برای برخاستن بهره جست.
• فرود آمدن در باندهای فرود گرم و مرتفع که چگالی هوای کمتری دارند، نیازمند مهارت خلبان است.
wiki: چگالی در بلندا