چندکارگی

چندکارگی (رایانه). در علوم کامپیوتر و رایانش، چند وظیفگی، اجرای همزمان چندین کار یا فرآیند در مدت زمان مشخص است. وظایف جدید می توانند کارهایی را که قبلاً شروع شده اند، قبل از پایان کار قطع کنند؛ به جای اینکه منتظر بمانند تا پایان یابد. در نتیجه، رایانه بخش هایی از چندین وظیفه را به روشی پخته شده اجرا می کند؛ در حالی که وظایف منابع پردازشی مشترک مانند واحدهای پردازش مرکزی ( CPU ) و حافظه اصلی را به اشتراک می گذارند. ویژگی چند وظیفگی به طور خودکار برنامه در حال اجرا را قطع می کند، حالت آن را ذخیره می کند ( نتایج جزئی، محتویات حافظه و محتویات ثبات های رایانه ) و حالت ذخیره شده برنامه دیگری را بارگیری می کند و کنترل را به آن منتقل می کند. این «تغییر زمینه» ممکن است در فواصل زمانی مشخص ( چند وظیفگی پیشگیرانه ) شروع شود، یا برنامه در حال اجرا کدگذاری شود تا هنگام قطع شدن آن به نرم افزار نظارتی سیگنال داده شود ( چند وظیفگی مشارکتی ) .
چند وظیفگی به طور همزمان به انجام همزمان چندین کار احتیاج ندارد. در عوض، به بیش از یک کار اجازه می دهد تا در یک دوره زمانی مشخص پیش بروند. حتی در رایانه های چند پردازنده ای، چند وظیفگی اجازه می دهد کارهای بیشتری نسبت به پردازنده های مرکزی انجام شود.
چند وظیفگی از ویژگی های رایج سیستم عامل های رایانه است. این ویژگی اجازه می دهد تا استفاده کارآمدتر از سخت افزار کامپیوتر انجام گیرد و زمانی که یک برنامه منتظر برخی از رویدادهای خارجی مانند ورودی کاربر یا انتقال ورودی/خروجی با یک وسیله جانبی برای تکمیل است، پردازنده مرکزی می تواند با برنامه دیگری استفاده شود. در یک سیستم به اشتراک گذاری زمان، چندین اپراتور انسانی از پردازنده یکسانی استفاده می کنند که گویی به استفاده آنها اختصاص یافته است؛ در حالی که در پشت صحنه رایانه با انجام چند وظیفگی برنامه های شخصی خود، در حال خدمت رسانی به بسیاری از کاربران است. در سیستم های چندوظیفگی در رایانه، یک کار تا زمانی اجرا می شود که باید منتظر یک رویداد خارجی باشد یا اینکه زمان بندی ( رایانش ) سیستم عامل به زور وظیفه در حال اجرا را از CPU خارج کند. سیستم های بی درنگ مانند آنهایی که برای کنترل ربات های صنعتی طراحی شده اند، به پردازش به موقع نیاز دارند. ممکن است یک پردازنده واحد بین محاسبات حرکت ماشین، ارتباطات و رابط کاربری به اشتراک گذاشته شود. [ ۱]