در مهندسی سخت افزار، چندپردازشی به به کارگیری دو یا چند واحد پردازش مرکزی در یک سامانه رایانه ای می گویند. این واژه به توانایی یک سامانه در به کارگیری چند پردازنده و تقسیم وظایف بین آن ها نیز گفته می شود. بسته به اینکه واحدهای پردازشگر مرکزی چگونه تعریف می شود ( چند هسته روی یک قاب، چند چیپ درون یک بسته، چند بسته در یک سامانه و غیره ) ، تعریف واژه چندپردازی نیز می تواند تغییر کند.
این واژه گاهی به اجرای همزمان چند فرایند نرم افزاری گفته می شود. هرچند که واژه چندعملگری در این باره مناسب تر است چرا که منحصراً در مهندسی نرم افزار کاربرد دارد در حالی که چندپردازی بیش تر دربارهٔ واحد پردازش مرکزی چندسخت افزاره کاربرد دارد.
ایده اصلی در پس به کارگیری چندپردازنده در یک سامانه این است که عملکرد چنین سامانه هایی در مقایسه با سامانه های تک پرداز بسیار بیشتر است. اما این عملکرد به این سادگی ها حاصل نخواهد شد و برای این منظور سامانه باید همه موارد زیر را همزمان داشته باشد:
• پشتیبانی مادربورد: مادربورد باید سوکتهای کافی برای تراشه های اضافه و تراشه ای برای به کارگیری پردازنده ها داشته باشد.
• پشتیبانی پردازنده: تنها برخی از پردازنده ها می توانند در سامانه های چندپرداز مورد استفاده قرار گیرند.
• پشتیبانی سیستم عامل: سیستم عاملی که از چندپردازی پشتیبانی کُنَد. مانند ویندوز ان تی یا یونیکس
یکسان بودن واحدهای پردازش مرکزی و شیوه به کارگیری آن ها توسط سیستم عامل، تعیین کننده متقارن یا نامتقارن بودن پردازش است. برای نمونه، دستورها هسته سیستم عامل ممکن است تنها توسط یک واحد پردازش مرکزی اجرا شود و دستورها کاربر به نحو مشخصی بین سایر پردازنده ها توزیع شود. طراحی سامانه های چندپرداز در صورتی که چنین محدودیت هایی وجود داشته باشد ساده تر است اما عملکرد این نوع سامانه ها در مقایسه با سامانه هایی که واحدهای پردازش مرکزی در آن ها یکسان به کار گرفته می شود و هر واحد پردازش مرکزی می تواند توسط هسته سیستم عامل یا برنامه های کاربردی به کار گرفته شود ضعیف تر است.
سیستم عامل سان ( SunOS v۴ ) نامتقارن و سیستم عامل های سولاریس و ویندوز ان تی متقارن هستند.
• سامانه های چندپرداز سخت - درگیر دارای چند واحد پردازش مرکزی هستند که در سطح باس ( bus ) به هم مربوط شده اند.
• سامانه های چندپرداز نرم - درگیر ( که معمولاً با عنوان خوشه از آن ها یاد می شود ) شامل چند کامپیوتر جداگانه هستند که توسط سامانه های ارتباطی با سرعت بالا ( معمولاً گیگابیت اترنت ) به هم وصل شده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین واژه گاهی به اجرای همزمان چند فرایند نرم افزاری گفته می شود. هرچند که واژه چندعملگری در این باره مناسب تر است چرا که منحصراً در مهندسی نرم افزار کاربرد دارد در حالی که چندپردازی بیش تر دربارهٔ واحد پردازش مرکزی چندسخت افزاره کاربرد دارد.
ایده اصلی در پس به کارگیری چندپردازنده در یک سامانه این است که عملکرد چنین سامانه هایی در مقایسه با سامانه های تک پرداز بسیار بیشتر است. اما این عملکرد به این سادگی ها حاصل نخواهد شد و برای این منظور سامانه باید همه موارد زیر را همزمان داشته باشد:
• پشتیبانی مادربورد: مادربورد باید سوکتهای کافی برای تراشه های اضافه و تراشه ای برای به کارگیری پردازنده ها داشته باشد.
• پشتیبانی پردازنده: تنها برخی از پردازنده ها می توانند در سامانه های چندپرداز مورد استفاده قرار گیرند.
• پشتیبانی سیستم عامل: سیستم عاملی که از چندپردازی پشتیبانی کُنَد. مانند ویندوز ان تی یا یونیکس
یکسان بودن واحدهای پردازش مرکزی و شیوه به کارگیری آن ها توسط سیستم عامل، تعیین کننده متقارن یا نامتقارن بودن پردازش است. برای نمونه، دستورها هسته سیستم عامل ممکن است تنها توسط یک واحد پردازش مرکزی اجرا شود و دستورها کاربر به نحو مشخصی بین سایر پردازنده ها توزیع شود. طراحی سامانه های چندپرداز در صورتی که چنین محدودیت هایی وجود داشته باشد ساده تر است اما عملکرد این نوع سامانه ها در مقایسه با سامانه هایی که واحدهای پردازش مرکزی در آن ها یکسان به کار گرفته می شود و هر واحد پردازش مرکزی می تواند توسط هسته سیستم عامل یا برنامه های کاربردی به کار گرفته شود ضعیف تر است.
سیستم عامل سان ( SunOS v۴ ) نامتقارن و سیستم عامل های سولاریس و ویندوز ان تی متقارن هستند.
• سامانه های چندپرداز سخت - درگیر دارای چند واحد پردازش مرکزی هستند که در سطح باس ( bus ) به هم مربوط شده اند.
• سامانه های چندپرداز نرم - درگیر ( که معمولاً با عنوان خوشه از آن ها یاد می شود ) شامل چند کامپیوتر جداگانه هستند که توسط سامانه های ارتباطی با سرعت بالا ( معمولاً گیگابیت اترنت ) به هم وصل شده اند.
wiki: چندپردازشی