چرای چرخشی

در کشاورزی، چرای چرخشی ( به انگلیسی: Rotational grazing ) ، برخلاف چرای پیوسته، بسیاری از سیستم های مرتع را توصیف می کند که طی آن دام ها به بخش هایی از مرتع که به آن پادوک می گویند منتقل می شوند، در حالی که بخش های دیگر استراحت می کنند. [ ۱] هر پادوک باید تمام نیازهای دام مانند غذا، آب و گاهی سایه و سرپناه را تأمین کند. این رویکرد اغلب خروجی های کمتری نسبت به عملیات های کشاورزی فشرده تر دامداری تولید می کند، اما به نهاده های کمتری نیاز دارد و بنابراین گاهی درآمد خالص مزرعه ای بالاتری را برای هر جانور ایجاد می کند.
در چرای چرخشی، دام ها به بخش هایی از مرتع به نام پادوک منتقل می شوند، در حالی که بخش های دیگر استراحت می کنند. هدف این است که به گیاهان مرتعی و خاک فرصت داده شود تا بازیابی شوند. [ ۲]
درمان مراتع بومی ممکن است به ترکیبی از سوزاندن و چرای چرخشی نیاز داشته باشد. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
چرای چرخشی را می توان با نشخوارکنندگانی مانند گاو یا گاو شیری، گوسفند یا بز یا حتی خوک استفاده کرد. گله ها یک بخش از مرتع یا یک پادوک را می چرند، در حالی که به بقیه اجازه می دهند بهبود پیدا کنند. مدت زمان چرای پادوک به اندازه گله و اندازه پادوک و عوامل محیطی محلی بستگی دارد. استراحت دادن به چراگاه ها به گیاه اجازه رشد مجدد می دهد. [ ۶] چرای چرخشی به ویژه مؤثر است زیرا چرندگان روی ساقه های جوان تر و نرم تر گیاهان بهتر عمل می کنند. بسته به اینکه زمان چرخش از چرخه زندگی انگلی کوچک تر یا بزرگ تر باشد، این سیستم ها ممکن است انگل ها را رها کنند یا نگذارند تا از بین بروند و نیاز به کرم زدایی را به حداقل برسانند.