فرهنگستان زبان و ادب
مترادف ها
علائم مخصوص عبور وسائط نقلیه، چراغ راهنمایی
پیشنهاد کاربران
چراغ راهنمایی یا چراغ راهنما یک وسیله یا نماد راهنمایی و رانندگی است. این چراغ در تقاطع جاده ها، پیاده روها، ورودی و خروجی معابر و برخی اماکن دیگر نصب می شود و جریان آمد و شد را هدایت می کند. این وسیله حق عبور را به کمک سه رنگ نوری استاندارد ( قرمز، زرد، سبز ) مشخص می سازد.
... [مشاهده متن کامل]
• روشن بودن رنگ سبز به معنی اجازه عبور در مسیر مشخص شده است.
• روشن بودن رنگ زرد به معنی احتیاط
• روشن بودن چراغ قرمز به معنی توقف است.
عموماً نور قرمز شامل فام نارنجی رنگ و نور سبز شامل فام آبی رنگ است تا مبتلایان به کوررنگی قرمز - سبز را به گمراهی نیاندازد.
چراغ های راهنمایی، در سال ۱۸۶۸ پیش از اختراع اتومبیل و در زمانی که ترافیک شامل چهارپایان، واگن ها، کالسکه ها و عابران پیاده می شد، طراحی و در لندن نصب شد.
این چراغ از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط و توسط مهندس راه آهن، به نام "J P Knight " ساخته شده بود.
البته یک سال بعد در ژانویه ۱۸۶۹ این چراغ راهنمایی گازی منفجر شد و مأمور پلیسی را که مشغول روشن کردن آن بود، به شدت مجروح کرد.
اما اولین چراغ راهنمایی نسل جدید که به چراغ های راهنمایی امروزی شبیه تر است، بعد از اختراع اتومبیل و در شهر دیترویت و به همت یک مأمور پلیس راهنمایی و رانندگی ساخته شد.
او این چراغ را با الهام از چراغ کنترل خط ریل راه آهن که از گذشته به چراغ های برقی خودکار مجهز شده بودند، طراحی کرد، این چراغ با سه فانوس، قرمز، نارنجی و سبز از چراغ های کنترل خطوط ریلی ساخته شد و در یک تقاطع در دیترویت نصب شد. با آزمایش موفقیت آمیز این چراغ، ظرف کمتر از یکسال ۱۵ تقاطع در این شهر به چراغ راهنمایی مجهز شدند. از آن تاریخ به بعد پیشرفت های بسیاری در حوزه طراحی و ساخت و مدیریت چراغ های راهنمایی به دست آمده است و امروزه چراغ راهنمایی به عنوان ابزار اصلی کنترل و مدیریت تقاطع های مهم هستند.
در ایران هم نخستین چراغ های راهنمایی و رانندگی در سال های دهه ۳۰ در تقاطع های سپه ولی عصر، پل امیر بهادر، باغ ملی، دروازه شمیران، گمرک و امیریه نصب شد ولی قبل از نصب این چراغ ها، چراغ های راهنمایی به صورت کوله پشتی بودند که دارای دو چراغ قرمز، سبز و کلیدی در جهت خاموش و روشن کردن آن ها بود، کوله پشتی در پشت مأمور قرار می گرفت و کلید آن روی سینه سمت چپ قرار داشت.
... [مشاهده متن کامل]
• روشن بودن رنگ سبز به معنی اجازه عبور در مسیر مشخص شده است.
• روشن بودن رنگ زرد به معنی احتیاط
• روشن بودن چراغ قرمز به معنی توقف است.
عموماً نور قرمز شامل فام نارنجی رنگ و نور سبز شامل فام آبی رنگ است تا مبتلایان به کوررنگی قرمز - سبز را به گمراهی نیاندازد.
چراغ های راهنمایی، در سال ۱۸۶۸ پیش از اختراع اتومبیل و در زمانی که ترافیک شامل چهارپایان، واگن ها، کالسکه ها و عابران پیاده می شد، طراحی و در لندن نصب شد.
این چراغ از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط و توسط مهندس راه آهن، به نام "J P Knight " ساخته شده بود.
البته یک سال بعد در ژانویه ۱۸۶۹ این چراغ راهنمایی گازی منفجر شد و مأمور پلیسی را که مشغول روشن کردن آن بود، به شدت مجروح کرد.
اما اولین چراغ راهنمایی نسل جدید که به چراغ های راهنمایی امروزی شبیه تر است، بعد از اختراع اتومبیل و در شهر دیترویت و به همت یک مأمور پلیس راهنمایی و رانندگی ساخته شد.
او این چراغ را با الهام از چراغ کنترل خط ریل راه آهن که از گذشته به چراغ های برقی خودکار مجهز شده بودند، طراحی کرد، این چراغ با سه فانوس، قرمز، نارنجی و سبز از چراغ های کنترل خطوط ریلی ساخته شد و در یک تقاطع در دیترویت نصب شد. با آزمایش موفقیت آمیز این چراغ، ظرف کمتر از یکسال ۱۵ تقاطع در این شهر به چراغ راهنمایی مجهز شدند. از آن تاریخ به بعد پیشرفت های بسیاری در حوزه طراحی و ساخت و مدیریت چراغ های راهنمایی به دست آمده است و امروزه چراغ راهنمایی به عنوان ابزار اصلی کنترل و مدیریت تقاطع های مهم هستند.
در ایران هم نخستین چراغ های راهنمایی و رانندگی در سال های دهه ۳۰ در تقاطع های سپه ولی عصر، پل امیر بهادر، باغ ملی، دروازه شمیران، گمرک و امیریه نصب شد ولی قبل از نصب این چراغ ها، چراغ های راهنمایی به صورت کوله پشتی بودند که دارای دو چراغ قرمز، سبز و کلیدی در جهت خاموش و روشن کردن آن ها بود، کوله پشتی در پشت مأمور قرار می گرفت و کلید آن روی سینه سمت چپ قرار داشت.
