چای سبز گونه ای چای است که از برگ ها وجوانه های کاملیا سیننسیس که فرایند پژمردگی و اکسیده شدن چای معمولی را نگذرانده به دست می آید. چای سبز اصالتاً محصول چین است اما تولید و توزیع آن به سایر کشورهای شرق آسیا نیز سرایت کرده است. [ ۱]
انواع مختلفی از چای سبز وجود دارد که با توجه به تنوع استفاده، شرایط رشد، روش های باغبانی، فرآوری تولید و زمان برداشت، تفاوت های چشمگیری دارند. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد اثرات احتمالی مصرف چای سبز به طور مرتب انجام شده است، اما شواهد کمی مبنی بر تأثیر نوشیدن چای سبز بر سلامتی وجود داشته باشد. البته باید اضافه کرد در برخی افراد که مشکل فشار دارند، فشار خون را پایین می آورد. [ ۲]
برخلاف چای سیاه، چای سبز فرایند اکسیداسیون ( تخمیر ) را طی نمی کند. عمل حرارت دادن و خشک کردن برگ چای قبل از تخمیر، باعث حفظ کلروفیل داخل برگ می شود. کلروفیل ماده ای است که باعث سبز شدن رنگ برگ گیاه می شود. از این رو چای سبز با کیفیت نباید برگ های قهوه ای داشته باشد؛ بنابراین زمانی که چای سبز با کیفیت را دم می کنید، رنگ چای در فنجان باید طیفی از رنگ سبز باشد ( روشن یا تیره بودن رنگ چای دم کرده بستگی به زمان ماندنش داخل آب جوش دارد ) . رنگ طلایی یا قهوه ای چای سبز بعد از دم شدن نشانه کیفیت پایین برگ خشک شده این گیاه است. بعد از دم کشیدن در آب داغ، برگ چای به رنگ سبز در می آید. رنگ قهوه ای نشان دهنده این است که گیاه خوب فراوری نشده است.
تاریخچه چای سبز به قدمت های بسیار دوری برمی گردد و از تاریخ های باستانی چین به عنوان نخستین محل کشت و مصرف چای گزارش می شود. این نوشیدنی، ابتدا به عنوان دارویی درمانی به کار می رفت و به طور متداول در مناطق گوناگون چین مصرف می شد. در طول زمان، چای سبز به عنوان نمادی از ثروت و شاهانه ترین شکل مصرف چای در جامعه چینی ها شناخته شد.
در سده های بعد، چای سبز به کشورهای دیگری چون ژاپن و کره هم وارد شد. در ژاپن، چای سبز به عنوان یک عنصر مهم در فرهنگ ژاپنی و تقدیری از هنر "سادگی" و "صداقت" به حساب می آید و به شکل "چای سره" در مراسم چای ژاپنی گنوانده می شود.
در قرون وسطی، تجارت ابراز علاقه به چای به کشورهای اروپایی گسترش یافت و این نوشیدنی به عنوان یک نماد جدید از شاهانه ترین طعم ها شناخته شد. در اواخر قرن 17، چای سبز و چای سیاه به صورت تجاری به اروپا وارد شد و در آنجا به سرعت پر طرفدار شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانواع مختلفی از چای سبز وجود دارد که با توجه به تنوع استفاده، شرایط رشد، روش های باغبانی، فرآوری تولید و زمان برداشت، تفاوت های چشمگیری دارند. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد اثرات احتمالی مصرف چای سبز به طور مرتب انجام شده است، اما شواهد کمی مبنی بر تأثیر نوشیدن چای سبز بر سلامتی وجود داشته باشد. البته باید اضافه کرد در برخی افراد که مشکل فشار دارند، فشار خون را پایین می آورد. [ ۲]
برخلاف چای سیاه، چای سبز فرایند اکسیداسیون ( تخمیر ) را طی نمی کند. عمل حرارت دادن و خشک کردن برگ چای قبل از تخمیر، باعث حفظ کلروفیل داخل برگ می شود. کلروفیل ماده ای است که باعث سبز شدن رنگ برگ گیاه می شود. از این رو چای سبز با کیفیت نباید برگ های قهوه ای داشته باشد؛ بنابراین زمانی که چای سبز با کیفیت را دم می کنید، رنگ چای در فنجان باید طیفی از رنگ سبز باشد ( روشن یا تیره بودن رنگ چای دم کرده بستگی به زمان ماندنش داخل آب جوش دارد ) . رنگ طلایی یا قهوه ای چای سبز بعد از دم شدن نشانه کیفیت پایین برگ خشک شده این گیاه است. بعد از دم کشیدن در آب داغ، برگ چای به رنگ سبز در می آید. رنگ قهوه ای نشان دهنده این است که گیاه خوب فراوری نشده است.
تاریخچه چای سبز به قدمت های بسیار دوری برمی گردد و از تاریخ های باستانی چین به عنوان نخستین محل کشت و مصرف چای گزارش می شود. این نوشیدنی، ابتدا به عنوان دارویی درمانی به کار می رفت و به طور متداول در مناطق گوناگون چین مصرف می شد. در طول زمان، چای سبز به عنوان نمادی از ثروت و شاهانه ترین شکل مصرف چای در جامعه چینی ها شناخته شد.
در سده های بعد، چای سبز به کشورهای دیگری چون ژاپن و کره هم وارد شد. در ژاپن، چای سبز به عنوان یک عنصر مهم در فرهنگ ژاپنی و تقدیری از هنر "سادگی" و "صداقت" به حساب می آید و به شکل "چای سره" در مراسم چای ژاپنی گنوانده می شود.
در قرون وسطی، تجارت ابراز علاقه به چای به کشورهای اروپایی گسترش یافت و این نوشیدنی به عنوان یک نماد جدید از شاهانه ترین طعم ها شناخته شد. در اواخر قرن 17، چای سبز و چای سیاه به صورت تجاری به اروپا وارد شد و در آنجا به سرعت پر طرفدار شد.
wiki: چای سبز