چاپ تیزابی

دانشنامه آزاد فارسی

چاپِ تیزابی (etching)
چاپِ تیزابی
اسلوب چاپنقش سازی۱، که در آن سطح لوح فلزی (معمولاً مِس یا روی) با لایه ای از ماده ای مومی (زمینه) پوشانده می شود و سپس بر روی آن با قلم چاپ تیزابی، طراحی می گردد. اسید خورنده، قسمت های مشخص شده را حکاکی یا شیاراندازی می کند، و به این ترتیب قسمت های شیاردار، مرکب چاپ را در خود نگه می دارند. قدیمی ترین چاپنقش تیزابی را اورس گراف۲ (۱۵۱۳) اجرا کرد. آلبرشت دورِر۳ از پیش گامان این شیوه به شمار می آید. وان دایک۴ از معاصران خود، تک چهره هایی با چاپ تیزابی اجرا کرد (این آثار را دستیارانش با شیوۀ حکاکی خطّی۵ تکمیل کردند ۱۶۲۶ـ۱۶۳۲). ۳۰۰ لوح تیزابیِ رامبرانت۶ در اسلوب ها و مضامین گوناگون، نشان دهندۀ بیان عمیق عواطف در تک چهره، منظره، و مضامین برگرفته از کتاب مقدّس، و یا صحنه های عادی زندگی اند، و او را در زمرۀ برجسته ترین باسمه کاران قرار می دهند. هوگارت۷ هر دو اسلوب چاپنقش تیزابی و حکاکی خطّی را توأماً به کار می بُرد؛ رولندسون۸ و گیلِری۹ خطوط مرزی آثارشان را با چاپ تیزابی اجرا، و سپس با رنگ آمیزی دستی تکمیل می کردند. کروم۱۰، گرتین۱۱، کاتمن۱۲ و ترنر۱۳ از هنرمندانی بودند که در انگلستان نمونه هایی از منظره را با استفاده از این اسلوب به اجرا درآوردند. در فرانسه تئودور روسو۱۴، دوبینیی۱۵، کورو۱۶، میله۱۷، و مریون۱۸، چاپ تیزابی را احیا کردند.
printmakingUrs GrafAlbrecht DürerVan Dyckline-engravingRembrandtHogarthRowlandsonGillrayCromeGirtinCotmanTurnerThéodore RousseauDaubignyCorotMilletMéryon

پیشنهاد کاربران

بپرس