چاه کور ( تلفظ راهنما·اطلاعات ) روستایی از توابع بخش علامرودشت شهرستان لامرد در استان فارس ایران است.
علت نام گذاری چاه کور ( وجه تسمیه ) : این که چرا این روستا را چاه کور نامیده اند به دلیل آن که در زمان های دور، گبرها که به زبان محلی گور =gowr تلفظ می شوند در این نقطه زندگی می کرده اند به چاه کور مشهور گشته و به مرور زمان ( گ ) به ( ک ) تبدیل گشته است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۱٬۱۸۰ نفر ( ۳۴۱ خانوار ) بوده است. [ ۱]
مردم چاه کور به زبان فارسی، با اندک ته لهجه ای متمایل به لهجه فارسی شیرازی، سخن می گویند. برخی از زبان شناسان اعتقاد دارند که لهجه مردم چاه کور، چون در بعضی کلمات و ادای بعضی کلمات با لهجه لری مشابهت دارد، پس شاخه ای از لهجه لری است، اما جز شباهت های اندک برخی کلمات که در خیلی از لهجه های دیگر نیز کم و بیش یافت می شود، هیچ سند و مدرکی که این موضوع را اثبات کند، وجود ندارد. بر این اساس، به طور کلی می توان گفت که پایه و مایه اصلی لهجه چاه کوری ریشه در لهجه اصیل فارسی جنوبی دارد.
تمامی اهالی روستای چاه کور شیعه دوازده امامی اند. آنچه مسلم است از اواخر قرن چهارم هجری در پی نفوذ سپاه اسلام به مناطق جنوبی کشور، مردم بومی منطقه که عمدتاً زرتشتی بوده اند به آیین اسلام گرویده اند. اعتقاد گروهی بر این است که مردم این منطقه تا دوره صفویان سنی مذهب بوده و پس از آن دوران به مذهب تشیع گرویده اند. اما اسناد و سنگ قبرهای موجود این ادعا را رد می کند و نشان می دهد که مردم این منطقه پیش از دوره صفویه به مذهب شیعه گرایش داشته اند.
طبق اسناد و سنگ قبرهای مربوط به ۳۵۰ سال گذشته بجامانده است، این قوم معروف و مشهور به جاکی می باشند. که در چاه کور و بعضی نقاط دیگر ساکن شدند و شامل فامیل های امیری، میر، میری، فولادی، امینی، صادقی، تقی پور، تقی زاده، محمدخواه، رشیدی، میرنیا و میرپور می باشند و فامیل زحمت بر که از همین طایفه می باشد ساکن بیرم است.
طبق اسناد بجامانده اصلیت این قوم حدود ٣٠٠ سال قبل از روستای خالده وراوی به چاه کور مهاجرت کردند و از نسل حاج حسن فرزند قاید حاجی ( خالده ای ) هستند که شامل فامیل های زارعی، حسن زاده، آذین و محسنی می باشند.
قوم پاسلار شامل دو فامیل می باشند. طبق اسناد بجامانده نسل عالی فرزند پاسلار مُهمَد حدود ۲۰۰ سال قبل از روستای روگیر پاسلاری ( که آثار بجامانده از آن مابین روستاهای روگیر حاجی محمدتقی و روگیر قلعه حاجی می باشد ) به چاه کور مهاجرت کردند و شامل فامیل های عالی و طاهری می باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعلت نام گذاری چاه کور ( وجه تسمیه ) : این که چرا این روستا را چاه کور نامیده اند به دلیل آن که در زمان های دور، گبرها که به زبان محلی گور =gowr تلفظ می شوند در این نقطه زندگی می کرده اند به چاه کور مشهور گشته و به مرور زمان ( گ ) به ( ک ) تبدیل گشته است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۱٬۱۸۰ نفر ( ۳۴۱ خانوار ) بوده است. [ ۱]
مردم چاه کور به زبان فارسی، با اندک ته لهجه ای متمایل به لهجه فارسی شیرازی، سخن می گویند. برخی از زبان شناسان اعتقاد دارند که لهجه مردم چاه کور، چون در بعضی کلمات و ادای بعضی کلمات با لهجه لری مشابهت دارد، پس شاخه ای از لهجه لری است، اما جز شباهت های اندک برخی کلمات که در خیلی از لهجه های دیگر نیز کم و بیش یافت می شود، هیچ سند و مدرکی که این موضوع را اثبات کند، وجود ندارد. بر این اساس، به طور کلی می توان گفت که پایه و مایه اصلی لهجه چاه کوری ریشه در لهجه اصیل فارسی جنوبی دارد.
تمامی اهالی روستای چاه کور شیعه دوازده امامی اند. آنچه مسلم است از اواخر قرن چهارم هجری در پی نفوذ سپاه اسلام به مناطق جنوبی کشور، مردم بومی منطقه که عمدتاً زرتشتی بوده اند به آیین اسلام گرویده اند. اعتقاد گروهی بر این است که مردم این منطقه تا دوره صفویان سنی مذهب بوده و پس از آن دوران به مذهب تشیع گرویده اند. اما اسناد و سنگ قبرهای موجود این ادعا را رد می کند و نشان می دهد که مردم این منطقه پیش از دوره صفویه به مذهب شیعه گرایش داشته اند.
طبق اسناد و سنگ قبرهای مربوط به ۳۵۰ سال گذشته بجامانده است، این قوم معروف و مشهور به جاکی می باشند. که در چاه کور و بعضی نقاط دیگر ساکن شدند و شامل فامیل های امیری، میر، میری، فولادی، امینی، صادقی، تقی پور، تقی زاده، محمدخواه، رشیدی، میرنیا و میرپور می باشند و فامیل زحمت بر که از همین طایفه می باشد ساکن بیرم است.
طبق اسناد بجامانده اصلیت این قوم حدود ٣٠٠ سال قبل از روستای خالده وراوی به چاه کور مهاجرت کردند و از نسل حاج حسن فرزند قاید حاجی ( خالده ای ) هستند که شامل فامیل های زارعی، حسن زاده، آذین و محسنی می باشند.
قوم پاسلار شامل دو فامیل می باشند. طبق اسناد بجامانده نسل عالی فرزند پاسلار مُهمَد حدود ۲۰۰ سال قبل از روستای روگیر پاسلاری ( که آثار بجامانده از آن مابین روستاهای روگیر حاجی محمدتقی و روگیر قلعه حاجی می باشد ) به چاه کور مهاجرت کردند و شامل فامیل های عالی و طاهری می باشند.
wiki: چاه کور