پیپراسیلین

پیپراسیلین ( به انگلیسی: Piperacillin )
رده درمانی: آنتی بیوتیک های بتالاکتام
اشکال دارویی: آمپول تزریق داخل عروقی یا عضلانی
پیپراسیلین یک آنتی بیوتیک بتالاکتام وسیع الطیف از خانواده یورئیدو پنی سیلین ( به انگلیسی: ureidopenicillin ) است. این آنتی بیوتیک به طور معمول همراه با یک مهار کننده بتالاکتاماز ( به طور معمول به شکل پیپراسیلین/تازوباکتام ) مصرف می شود.
پیپراسیلین اصولاً آنتی بیوتیک وسیع الطیفی است که جهت درمان بیماریهای عفونت هایی مانند سودوموناس آئروژینوزا مصرف می شود. از این دارو برای درمان عفونت های تنفسی، پوست، دستگاه ادراری و استخوان، سوزاک و پنومونی استفاده می شود. پیپراسیلین بر کوکسی های گرم مثبت ( استافیلوکوک اورئوس، استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک ویریدانس، استرپتوکوک فکالیس، استرپتوکوک بویس و استرپتوکوک پنومونیه ) و کوکسی های گرم منفی ( نایسریاگنوره آ و نایسریامننژیتیدیس ) و باسیل های گرم مثبت ( کلستریدیوم پرفرینژنس، کلستریدیوم تتانی ) و باسیل های گرم منفی ( باکتروئیدس، فوزوباکتریوم نوکلئاتوم، اشرشیاکلی، کلبسیلا، پروتئوس میرابیلیس، پروتئوس ولگاریس، مورگانلا مورگانی، انتروباکتر، سیتروباکتر، سودوموناس آئروژینوزا، سراشیا، اسینتوباکتر، پپتوکوک، پپتواسترپتوکوک و یوباکتریوم ) تأثیر دارد.
پیپراسیلین مانند سایر داروهای بتالاکتام در ساخت دیواره سلولی ارگانیسم های حساس تداخل می کند. در نتیجه، دیواره سلولی به علت عدم ثبات اسمزی ناشی از فشار اسمزی، متورم شده و از بین می رود.
• خونی: آنمی، افزایش زمان سیلان، مهار فعالیت مغز استخوان.
• گوارشی: تهوع، استفراغ، اسهال، افزایش آنزیم های کبدی مانند ALT, AST، درد شکم، گلوسیت، کولیت.
• ادراری تناسلی: اولیگوری، پروتئینوری، هماچوری، واژینیت، مونیلیاز، گلومرولونفریت.
• دستگاه عصبی مرکزی: بی حالی، توهم، اضطراب، افسردگی، پرش، اغماء، تشنج.
• متابولیک: هیپوکالمی، هیپوناترمی.