پیوگلیتازون

پیوگلیتازون ( Pioglitazone ) نوعی داروی کاهنده قند خون است که در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده می شود.
پیوگلیتازون باعث کاهش مقاومت به انسولین در بافت های بدن شده و علاوه بر اینکه باعث افزایش برداشت گلوکز توسط بافت های محیطی می شود، موجب کاهش برون ده گلوکز کبد نیز می گردد.
در بالغین، ابتدا ۳۰ - ۱۵ میلی گرم یک بار در روز از راه خوراکی که در صورت نیاز می توان دوز دارو را تا ۴۵ میلی گرم در روز افزایش داد.
پیوگیتازون می تواند موجب کاهش تاثیر داروهای ضد بارداری هورمونی شود.
غذا موجب می شود مدت زمان لازم برای رسیدن به اوج غلطت پلاسمایی افزایش یابد، اما بر روی میزان کلی جذب دارو اثری ندارد.
دارو و متابولیت های آن تا میزان ۹۸ درصد به پروتئین های پلاسما و به طور عمده آلبومین متصل می شوند. متابولیسم دارو کبدی است. دفع دارو تا حد زیادی از طریق ترشح در صفرا و دفع از راه مدفوع و همچنین ترشج در ادرار است. نیمه عمر پیوگلیتازون سه تا هفت ساعت است.
• حساسیت به دارو یا ترکیبات فرمولاسون دارو
• دیابت نوع یک
• بیماری فعال کبدی
• زمانی که سطح ALT بیش از ۵٫۲ برابر حد طبیعی است
• سابقه زردی در پی مصرف سایر تیازولیدین دیون ها
• نارسایی احتقانی قلب کلاس III و IV.
خیز ( خیز ) .
در این زمینه داده های کمی در دست است و نباید در طی بارداری و شیردهی استفاده شود.
سردرد، خیز ، نارسایی قلب ، سینوزیت، فارنژیت ، کم خونی ، افزایش وزن، دردهای ماهیچه ای، عفونت های تنفسی , اختلالات دندانی، تشدید دیابت، هیپوگلیسمی ( در ترکیب با سایر داروهای کاهنده قند خون )
قرص های پانزده، سی و چهل و پنج میلی گرمی.