پیوند استخوان ( به انگلیسی: Bone Grafting ) یکی از شایعترین عمل های جراحی رشته های مختلف پزشکی مثل ارتوپدی، ترمیمی، دندانپزشکی جراحی فک و صورت است که به وسیلهٔ آن بافت استخوانی از یک استخوان به استخوان دیگر پیوند زده می شود. هدف این عمل، کمک به ترمیم و جوش خوردگی یا پُر کردن فضای خالی در استخوان گیرنده است. [ ۱]
برای کاشت ایمپلنت دندان در نواحی بی دندانی که فک تحلیل استخوان شدید دارد از پیوند استخوان نیز استفاده می شود
هرچند شواهد متعددی از عمل های جراحی بر روی استخوانها در مومیاییها و نوشته های پاپیروس مصری بدست آمده ولی یک نمونه بارز پیوند استخوان در جمجمه هایی است که نزدیک دریاچه سوان یافته شده و مربوط به ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بوده و در آن از استخوان حیوانات برای ترمیم جمجمه استفاده شده است.
در دوران جدید اولین گزارش پیوند مربوط به سال ۱۶۶۸ میلادی توسط وان میکرن* که از استخوان سگ به انسان پیوند زده است. پیوند استخوان انسان به انسان برای اولین با در سال ۱۸۲۰ توسط فن والتر* جراح آلمانی انجام شده است. یکی از کسانی که به طور گسترده در این زمینه کار کرده و مقاله هایی عرضه کرده، ویتوریو پوتی* جراح ایتالیایی ساکن بولون است، درستی بسیاری از مباحثی را که وی در مورد پیوند استخوان در سال ۱۹۱۲ مطرح کرده هنوز مورد قبول است. [ ۲]
به طور معمول پیوندهای استخوانی را برحسب نوع دهنده، به انواع زیر تقسیم می کنند:
• اُتوگرافت*. دهنده و گیرنده خود فرد است یعنی از یکی از استخوانهای شخص پیوند برداشته می شود و به استخوان دیگر او پیوند گذاشته می شود. خصوصیت مهم این نوع پیوند ایمن بودن آن از نظر انتقال بیماری ها است. احتمال موفقیت آن بسیار زیاد است چون سرشار از سلول های خود شخص است و احتمال وازنش توسط سیستم ایمنی بدن وجود ندارد. تنها عیب آن اینست که نیاز به عمل جراحی محل برداشت دارد.
• آلوگرافت*. در این نوع پیوند از شخص دیگری تهیه شده است. معمولاً از جنازه تازه درگذشته یا از استخوان سالم شخص دیگر تهیه می شود و در بانک استخوان ذخیره می گردد. روش تهیه و نگهداری آن به صورت یخ زده تازه* یا یخ زده خشک* می باشد.
• زنوگرافت*. پیوند از گونه دیگری ( از حیوانات ) تهیه و به انسان منتقل می گردد. هرچند تاریخچه پیوند استخوان ابتدا با این روش شروع گردیده ولی امروزه از این روش، به ندرت استفاده می شود.
• موفوژنتیک پروتئین*. گروهی از فاکتورهای رشد هستند که در بافت های بدن موجود می باشند. بعضی از انواع آن مخصوص بافت استخوانی هستند که عامل اساسی در رشد و ترمیم این بافت می باشند. از این پروتئین ها که به صورت نوترکیبی ژنی تهیه می گردد، بجای پیوند استخوان بکار برده می شوند.
• مواد جایگزین*. از مواد جایگزین زیادی برای پیوند به قسمت های مختلف استخوان استفاده شده است. این مواد برای پُر کردن فضاهای خالی استخوان ( مثلاً در عمل های جراحی کیست استخوان ) کاربرد دارد. آن ها به صورت کلافه اسفنجی یا داربست عمل می کنند تا بتدریج سلول های استخوانساز از طرف گیرنده بداخل آن نفوذ کنند و پدیده استخوانسازی را پیش ببرند. از مواد مختلف طبیعی و صنعتی مثل مرجان، تری کلسیم فسفات، سرامیک و غیره استفاده شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای کاشت ایمپلنت دندان در نواحی بی دندانی که فک تحلیل استخوان شدید دارد از پیوند استخوان نیز استفاده می شود
هرچند شواهد متعددی از عمل های جراحی بر روی استخوانها در مومیاییها و نوشته های پاپیروس مصری بدست آمده ولی یک نمونه بارز پیوند استخوان در جمجمه هایی است که نزدیک دریاچه سوان یافته شده و مربوط به ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بوده و در آن از استخوان حیوانات برای ترمیم جمجمه استفاده شده است.
در دوران جدید اولین گزارش پیوند مربوط به سال ۱۶۶۸ میلادی توسط وان میکرن* که از استخوان سگ به انسان پیوند زده است. پیوند استخوان انسان به انسان برای اولین با در سال ۱۸۲۰ توسط فن والتر* جراح آلمانی انجام شده است. یکی از کسانی که به طور گسترده در این زمینه کار کرده و مقاله هایی عرضه کرده، ویتوریو پوتی* جراح ایتالیایی ساکن بولون است، درستی بسیاری از مباحثی را که وی در مورد پیوند استخوان در سال ۱۹۱۲ مطرح کرده هنوز مورد قبول است. [ ۲]
به طور معمول پیوندهای استخوانی را برحسب نوع دهنده، به انواع زیر تقسیم می کنند:
• اُتوگرافت*. دهنده و گیرنده خود فرد است یعنی از یکی از استخوانهای شخص پیوند برداشته می شود و به استخوان دیگر او پیوند گذاشته می شود. خصوصیت مهم این نوع پیوند ایمن بودن آن از نظر انتقال بیماری ها است. احتمال موفقیت آن بسیار زیاد است چون سرشار از سلول های خود شخص است و احتمال وازنش توسط سیستم ایمنی بدن وجود ندارد. تنها عیب آن اینست که نیاز به عمل جراحی محل برداشت دارد.
• آلوگرافت*. در این نوع پیوند از شخص دیگری تهیه شده است. معمولاً از جنازه تازه درگذشته یا از استخوان سالم شخص دیگر تهیه می شود و در بانک استخوان ذخیره می گردد. روش تهیه و نگهداری آن به صورت یخ زده تازه* یا یخ زده خشک* می باشد.
• زنوگرافت*. پیوند از گونه دیگری ( از حیوانات ) تهیه و به انسان منتقل می گردد. هرچند تاریخچه پیوند استخوان ابتدا با این روش شروع گردیده ولی امروزه از این روش، به ندرت استفاده می شود.
• موفوژنتیک پروتئین*. گروهی از فاکتورهای رشد هستند که در بافت های بدن موجود می باشند. بعضی از انواع آن مخصوص بافت استخوانی هستند که عامل اساسی در رشد و ترمیم این بافت می باشند. از این پروتئین ها که به صورت نوترکیبی ژنی تهیه می گردد، بجای پیوند استخوان بکار برده می شوند.
• مواد جایگزین*. از مواد جایگزین زیادی برای پیوند به قسمت های مختلف استخوان استفاده شده است. این مواد برای پُر کردن فضاهای خالی استخوان ( مثلاً در عمل های جراحی کیست استخوان ) کاربرد دارد. آن ها به صورت کلافه اسفنجی یا داربست عمل می کنند تا بتدریج سلول های استخوانساز از طرف گیرنده بداخل آن نفوذ کنند و پدیده استخوانسازی را پیش ببرند. از مواد مختلف طبیعی و صنعتی مثل مرجان، تری کلسیم فسفات، سرامیک و غیره استفاده شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
wiki: پیوند استخوان