پیمان وِستفالی، پیمان نامه ای است که پس از پایان جنگ های سی ساله مذهبی در اروپا ( ۱۶۱۸–۱۶۴۸ ) در سالن شهرداری شهر مونستر میان کشورهای اروپایی در ۱۶۴۸ میلادی بسته شد. در این پیمان همه کشورهای اروپایی جز بریتانیا و پادشاهی لهستان شرکت داشتند. وستفالی نخستین پیمان صلح چندجانبه پس از رنسانس در اروپا است. این پیمان بعدها به معاهدات بزرگ مشابهی میان کشورها انجامید، که سرانجام به قانون بین الملل منتهی شد. پیمان وستفالی، الگو و پایه جامعهٔ ملل و سپس سازمان ملل متحد گردید.
در این پیمان، برای نخستین بار حقوق برابر و یکسان کشورها به عنوان واحدهای سیاسی مستقل مطرح و پذیرفته شد. مطابق این پیمان کشورهای مستقل حق دارند سرنوشتشان را تعیین کنند، برابرند و حق دخالت در امور هم را ندارند؛ از این روی این پیمان گاه در ستیز با جهانی سازی و دخالت های نظامی، انسانی و دخالت علیه دولت های شکست خورده ( زمینهٔ باندهای تروریستی ) است.
با بسته شدن قرارداد صلح وستفالی در سال ۱۶۴۸ میلادی، رسماً جنگ پایان یافت. طبق مفاد این صلح، همه دولت های آلمانی از جمله دولت های کالونی مذهب در پیروی از آیین برگزیده شان آزاد گذاشته شدند. از منظر سرزمینی، فرانسه توانست بخش هایی از آلمان غربی و بخشی از آلزاس و سه شهر متس، تول و وردن را به دست آورد؛ بدین ترتیب حکم فرمایی بر منطقه مرزی فرانسه - آلمان و پایگاه های عالی برای عملیات نظامی آتی در آلمان، به دست فرانسه افتاد.
سوئد و دولت های آلمانی براندنبورگ و بایرن سرزمین هایی در آلمان به دست آوردند و هابسبورگ اتریش هم چیزی از دست نداد، هرچند از اقتدار سیاسی اش کاسته شد. بیش از سیصد حکومت کوچک و بزرگ که امپراتوری مقدس روم را تشکیل می دادند، عملاً به صورت دولت های مستقل درآمده و به رسمیت شناخته شدند و هر یک از آن ها در سیاست خارجی مستقل بودند. این موضوع به ماهیت امپراتوری مقدس روم به عنوان واحدی سیاسی پایان داد و در دویست سال پسین شکاف میان دولت های آلمانی را ژرف تر کرد. صلح وستفالی نشان داد که از آن پس مذهب و سیاست از هم جدا هستند؛ زیرا طرفین، پاپ را به کلی کنار نهادند و از آن پس در امور عمومی انگیزه های سیاسی نیروی راهنما شد و مذهب کم کم به سمت انتخاب شخصی و فردی نزدیک شد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این پیمان، برای نخستین بار حقوق برابر و یکسان کشورها به عنوان واحدهای سیاسی مستقل مطرح و پذیرفته شد. مطابق این پیمان کشورهای مستقل حق دارند سرنوشتشان را تعیین کنند، برابرند و حق دخالت در امور هم را ندارند؛ از این روی این پیمان گاه در ستیز با جهانی سازی و دخالت های نظامی، انسانی و دخالت علیه دولت های شکست خورده ( زمینهٔ باندهای تروریستی ) است.
با بسته شدن قرارداد صلح وستفالی در سال ۱۶۴۸ میلادی، رسماً جنگ پایان یافت. طبق مفاد این صلح، همه دولت های آلمانی از جمله دولت های کالونی مذهب در پیروی از آیین برگزیده شان آزاد گذاشته شدند. از منظر سرزمینی، فرانسه توانست بخش هایی از آلمان غربی و بخشی از آلزاس و سه شهر متس، تول و وردن را به دست آورد؛ بدین ترتیب حکم فرمایی بر منطقه مرزی فرانسه - آلمان و پایگاه های عالی برای عملیات نظامی آتی در آلمان، به دست فرانسه افتاد.
سوئد و دولت های آلمانی براندنبورگ و بایرن سرزمین هایی در آلمان به دست آوردند و هابسبورگ اتریش هم چیزی از دست نداد، هرچند از اقتدار سیاسی اش کاسته شد. بیش از سیصد حکومت کوچک و بزرگ که امپراتوری مقدس روم را تشکیل می دادند، عملاً به صورت دولت های مستقل درآمده و به رسمیت شناخته شدند و هر یک از آن ها در سیاست خارجی مستقل بودند. این موضوع به ماهیت امپراتوری مقدس روم به عنوان واحدی سیاسی پایان داد و در دویست سال پسین شکاف میان دولت های آلمانی را ژرف تر کرد. صلح وستفالی نشان داد که از آن پس مذهب و سیاست از هم جدا هستند؛ زیرا طرفین، پاپ را به کلی کنار نهادند و از آن پس در امور عمومی انگیزه های سیاسی نیروی راهنما شد و مذهب کم کم به سمت انتخاب شخصی و فردی نزدیک شد. [ ۱]
wiki: پیمان وستفالی