پیمان فلوریدا یا خرید فلوریدا یا پیمان آدامز انیس نام پیمانی است که در سال ۱۸۱۹ بین آمریکا و اسپانیا منعقد شد که بر طبق آن، فلوریدا جزئی از خاک آمریکا می شود و مرزی رسمی بین آمریکا و اسپانیای نو ( مکزیک امروزی ) تشکیل می گردد.
فلوریدا به باری سنگین برای اسپانیا تبدیل شده بود که توانایی ارسال شهرک نشین یا پادگان را نداشت، بنابراین دولت اسپانیا تصمیم گرفت در ازای حل و فصل اختلافات مرزی در امتداد رودخانه سابین در تگزاس اسپانیا سرزمین را به ایالات متحده واگذار کند. این معاهده مرز خاک ایالات متحده و ادعاهای خود را از طریق کوه های راکی و غرب تا اقیانوس آرام تعیین کرد، در ازای پرداخت مطالبات ساکنان ایالات متحده علیه دولت اسپانیا تا سقف ۵ میلیون دلار و تسلیم ادعاهای ایالات متحده در مورد بخشهایی از اسپانیایی با توجه به خرید لوئیزیانا، تگزاس در غرب رودخانه سابین و سایر مناطق اسپانیا. این پیمان تنها ۱۸۳ روز کامل باقی ماند: از ۲۲ فوریه ۱۸۲۱، تا ۲۴ اوت ۱۸۲۱، زمانی که مقامات نظامی اسپانیا پیمان قرطبه را به رسمیت شناختن استقلال مکزیک امضا کردند. اسپانیا آن معاهده را رد کرد، اما مکزیک به طور مؤثر کنترل مستعمره سابق اسپانیا را به دست گرفت. معاهده حدود بین مکزیک و ایالات متحده، در سال ۱۸۲۸ امضا شد و در سال ۱۸۳۲ لازم الاجرا بود، مرزی را که توسط پیمان آدامز - اونیس تعریف شده بود، به عنوان مرز بین دو ملت شناخته شد.
اسپانیا مدتها تلاش مکرر آمریکا برای خرید فلوریدا را رد کرده بود. اما در سال ۱۸۱۸، اسپانیا با یک وضعیت استعماری نگران کننده روبرو بود که در آن سقوط فلوریدا معنی داشت. اسپانیا در اثر جنگ شبه جزیره ( ۱۸۱۴–۱۸۰۷ ) علیه ناپلئون در اروپا خسته شده بود و نیاز به بازسازی اعتبار و حضور در مستعمرات خود داشت. انقلابیون در آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی از سال ۱۸۱۰ جنگهای استقلال را آغاز کرده بودند. اسپانیا تمایلی به سرمایه گذاری بیشتر در فلوریدا، تجاوز به مهاجران آمریکایی نداشت و نگران مرز بین اسپانیا جدید ( منطقه وسیعی از جمله مکزیک امروز، آمریکای مرکزی ) بود. و بیشتر ایالات غربی فعلی ایالات متحده ) و ایالات متحده. با حضور ناچیز نظامی در فلوریدا، اسپانیا قادر به مهار رزمندگان سمینوئل نبود که به طور روزمره از مرز عبور می کردند و به روستاها و مزارع آمریکایی حمله می کردند و همچنین از پناهندگان برده جنوبی در برابر مالکان برده و بازرگانان جنوب ایالات متحده محافظت می کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففلوریدا به باری سنگین برای اسپانیا تبدیل شده بود که توانایی ارسال شهرک نشین یا پادگان را نداشت، بنابراین دولت اسپانیا تصمیم گرفت در ازای حل و فصل اختلافات مرزی در امتداد رودخانه سابین در تگزاس اسپانیا سرزمین را به ایالات متحده واگذار کند. این معاهده مرز خاک ایالات متحده و ادعاهای خود را از طریق کوه های راکی و غرب تا اقیانوس آرام تعیین کرد، در ازای پرداخت مطالبات ساکنان ایالات متحده علیه دولت اسپانیا تا سقف ۵ میلیون دلار و تسلیم ادعاهای ایالات متحده در مورد بخشهایی از اسپانیایی با توجه به خرید لوئیزیانا، تگزاس در غرب رودخانه سابین و سایر مناطق اسپانیا. این پیمان تنها ۱۸۳ روز کامل باقی ماند: از ۲۲ فوریه ۱۸۲۱، تا ۲۴ اوت ۱۸۲۱، زمانی که مقامات نظامی اسپانیا پیمان قرطبه را به رسمیت شناختن استقلال مکزیک امضا کردند. اسپانیا آن معاهده را رد کرد، اما مکزیک به طور مؤثر کنترل مستعمره سابق اسپانیا را به دست گرفت. معاهده حدود بین مکزیک و ایالات متحده، در سال ۱۸۲۸ امضا شد و در سال ۱۸۳۲ لازم الاجرا بود، مرزی را که توسط پیمان آدامز - اونیس تعریف شده بود، به عنوان مرز بین دو ملت شناخته شد.
اسپانیا مدتها تلاش مکرر آمریکا برای خرید فلوریدا را رد کرده بود. اما در سال ۱۸۱۸، اسپانیا با یک وضعیت استعماری نگران کننده روبرو بود که در آن سقوط فلوریدا معنی داشت. اسپانیا در اثر جنگ شبه جزیره ( ۱۸۱۴–۱۸۰۷ ) علیه ناپلئون در اروپا خسته شده بود و نیاز به بازسازی اعتبار و حضور در مستعمرات خود داشت. انقلابیون در آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی از سال ۱۸۱۰ جنگهای استقلال را آغاز کرده بودند. اسپانیا تمایلی به سرمایه گذاری بیشتر در فلوریدا، تجاوز به مهاجران آمریکایی نداشت و نگران مرز بین اسپانیا جدید ( منطقه وسیعی از جمله مکزیک امروز، آمریکای مرکزی ) بود. و بیشتر ایالات غربی فعلی ایالات متحده ) و ایالات متحده. با حضور ناچیز نظامی در فلوریدا، اسپانیا قادر به مهار رزمندگان سمینوئل نبود که به طور روزمره از مرز عبور می کردند و به روستاها و مزارع آمریکایی حمله می کردند و همچنین از پناهندگان برده جنوبی در برابر مالکان برده و بازرگانان جنوب ایالات متحده محافظت می کردند.
wiki: پیمان فلوریدا