پیمان راروتونگا نام معمول پیمان منطقهٔ عاری از سلاح هسته ای اقیانوس آرام جنوبی است. این پیمان هر گونه استفاده، آزمایش و در اختیار داشتن جنگ افزار هسته ای را در محدودهٔ کشورهای اقیانوس آرام منع می کند. [ ۱] [ ۲]
این پیمان در شهر راروتونگا پایتخت کشور جزایر کوک در ۶ آگوست ۱۹۸۵ به امضای ۱۳ کشور منطقه رسید و پس از آنکه در ۱۹۸۶، ۸ عضو این پیمان، آن را در داخل کشور خود تصویب کردند به اجرا در آمد. تا به امروز تمام کشورهای امضاکننده، پیمان راروتونگا را تصویب کرده اند.
ایالات فدرال میکرونزی، جزایر مارشال و پالائو عضو این پیمان نیستند. اما تمایل خود را برای عضویت اعلام کرده اند که باید در آینده دربارهٔ آن ها تصمیم گرفته شود.
۳ پروتکل برای این پیمان وجود دارند که توسط ۵ کشور دارندهٔ سلاح هسته ای امضا شده اند. به غیر از پروتکل ۱ برای چین و روسیه که هیچ قلمرو در منطقه ندارند. این ۳ پروتکل شامل موارد زیر هستند:
۱. هر گونه ساخت، برپایی یا آزمایش از سوی کشورهای دارندهٔ سلاح هسته ای در قلمروهای آن ها ممنوع است.
۲. استفاده از سلاح هسته ای از سوی اعضا علیه دیگر اعضا یا اعضا علیه قلمروهای مشمول پروتکل ۱ ممنوع است.
۳. آزمایش سلاح هسته ای در تمام منطقه اقیانوس آرام ممنوع است.
در ۱۹۹۶ فرانسه و بریتانیا هر ۳ پروتکل را امضا و تصویب کردند. آمریکا هر ۳ پروتکل را در همان سال امضا کرد. ولی تاکنون آن را در داخل کشور خود تصویب نکرده است. چین پروتکل های ۲ و ۳ را در ۱۹۸۷ امضا و تصویب کرد. در ۱۹۸۸ روسیه پروتکل های ۲ و ۳ را با حفظ حقوق، امضا و تصویب کرد. [ ۳]
مفاد مختلف پیمان، کاربردهای متفاوتی در مورد منطقه، سرزمین های تابعه یا کل جهان دارند.
نواحی که شامل «منطقهٔ عاری از سلاح هسته ای اقیانوس آرام» می شوند عبارتند از:
• جنوب خط استوا
• بالاتر از مدار ۶۰ درجه جنوبی ( زیرا پایین تر از آن در محدودهٔ سیستم پیمان جنوبگان قرار می گیرد )
• شرق نصف النهار ۱۱۵ درجه شرقی
• غرب نصف النهار ۱۱۵ درجه غربی ( محدودهٔ غربی پیمان تلاتلولکو )
به همراه ۳ منطقه در شمال خط استوا شامل پاپوآ گینه نو، نائورو و کیریباتی و آب های اطراف آن ها، به غیر از آب های شمال غرب استرالیا و نزدیک اندونزی ( منطقهٔ کشورهای عضو پیمان بانکوک )
بسیاری از جزیره های اقیانوس هند متعلق به استرالیا هستند. بنابراین این پیمان در آن مکان ها نیز اجرا می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پیمان در شهر راروتونگا پایتخت کشور جزایر کوک در ۶ آگوست ۱۹۸۵ به امضای ۱۳ کشور منطقه رسید و پس از آنکه در ۱۹۸۶، ۸ عضو این پیمان، آن را در داخل کشور خود تصویب کردند به اجرا در آمد. تا به امروز تمام کشورهای امضاکننده، پیمان راروتونگا را تصویب کرده اند.
ایالات فدرال میکرونزی، جزایر مارشال و پالائو عضو این پیمان نیستند. اما تمایل خود را برای عضویت اعلام کرده اند که باید در آینده دربارهٔ آن ها تصمیم گرفته شود.
۳ پروتکل برای این پیمان وجود دارند که توسط ۵ کشور دارندهٔ سلاح هسته ای امضا شده اند. به غیر از پروتکل ۱ برای چین و روسیه که هیچ قلمرو در منطقه ندارند. این ۳ پروتکل شامل موارد زیر هستند:
۱. هر گونه ساخت، برپایی یا آزمایش از سوی کشورهای دارندهٔ سلاح هسته ای در قلمروهای آن ها ممنوع است.
۲. استفاده از سلاح هسته ای از سوی اعضا علیه دیگر اعضا یا اعضا علیه قلمروهای مشمول پروتکل ۱ ممنوع است.
۳. آزمایش سلاح هسته ای در تمام منطقه اقیانوس آرام ممنوع است.
در ۱۹۹۶ فرانسه و بریتانیا هر ۳ پروتکل را امضا و تصویب کردند. آمریکا هر ۳ پروتکل را در همان سال امضا کرد. ولی تاکنون آن را در داخل کشور خود تصویب نکرده است. چین پروتکل های ۲ و ۳ را در ۱۹۸۷ امضا و تصویب کرد. در ۱۹۸۸ روسیه پروتکل های ۲ و ۳ را با حفظ حقوق، امضا و تصویب کرد. [ ۳]
مفاد مختلف پیمان، کاربردهای متفاوتی در مورد منطقه، سرزمین های تابعه یا کل جهان دارند.
نواحی که شامل «منطقهٔ عاری از سلاح هسته ای اقیانوس آرام» می شوند عبارتند از:
• جنوب خط استوا
• بالاتر از مدار ۶۰ درجه جنوبی ( زیرا پایین تر از آن در محدودهٔ سیستم پیمان جنوبگان قرار می گیرد )
• شرق نصف النهار ۱۱۵ درجه شرقی
• غرب نصف النهار ۱۱۵ درجه غربی ( محدودهٔ غربی پیمان تلاتلولکو )
به همراه ۳ منطقه در شمال خط استوا شامل پاپوآ گینه نو، نائورو و کیریباتی و آب های اطراف آن ها، به غیر از آب های شمال غرب استرالیا و نزدیک اندونزی ( منطقهٔ کشورهای عضو پیمان بانکوک )
بسیاری از جزیره های اقیانوس هند متعلق به استرالیا هستند. بنابراین این پیمان در آن مکان ها نیز اجرا می شوند.
wiki: پیمان راروتونگا