به همه شهر بود ازاو آذین
در بریشم چو کرم پیله زمین.
عنصری.
تاپیل چو یک فریشم پیله اندر نشود بچشمه سوزن
شاها تو بزیر فر یزدان [ مان ]
بدخواه تو زیردست آهرمن.
عسجدی.
همچو کرم سرکه که ناگه ز شیرین انگبین بیخرد، چون کرم پیله ، جان خود سازد هدر.
ناصرخسرو.
کرم پیله همی بخود بتندکه همی بند گرددش چپ و راست.
مسعودسعد.
خرمن خود را به دست خویشتن سوزیم ماکرم پیله هم بدست خویشتن دوزد کفن.
سنائی.
کنون قرارگهش در دهان ما را نیست که کرم پیله نماید ورا عصای کلیم.
سوزنی.
خصمش ز کم بقائی ماند بکرم پیله کو را ز کرده خود زندان تازه بینی.
خاقانی.
آنچه حق آموخت کرم پیله راهیچ پیلی داند آنگون حیله را.
مولوی.
جامه کعبه را که می بوسنداو نه از کرم پیله نامی شد.
سعدی.
چو پروانه آتش بخود درزنندنه چون کرم پیله بخود برتنند.
سعدی.
وجود جاهل اگر در نخ نسیج بودچو کرم مرده شمر کو درون پیله در است.
کاتبی.
دمقاص ؛ ریسمان پیله. دمقص ؛ ابریشم یا ریسمان پیله که نوعی از ابریشم ردی است یا دیبا یا کتان. ( منتهی الارب ). || کرمی باشد که ازاو ابریشم حاصل شود. ( غیاث ). کرم ابریشم. ( برهان ). دودالقز به کرم تننده ابریشم. ( غیاث ) : و هوشنگ... انگبین از زنبور و ابریشم از پیله بیرون آورد. ( نوروزنامه ).آن غنچه های نستر بادامهای قز شد
زرّ قراضه در وی چون تخم پیله مضمر.
خاقانی.
عیسی لبی و مرده دلم دربرابرت چون تخم پیله زنده شوم باز بر درت.
خاقانی.
بیشتر بخوانید ...
