پیشگویان مقدس

پیشگویان مقدس یا پیشگویی های کُتُب مقدس شامل بخش هایی از کتب مقدس می باشد که ادعا می شود بازتاب کننده ارتباطات ماوراء طبیعی خدا با انسان از طریق پیامبران است.
سخنان پیامبران - الهامات، تفسیرها، پندها یا پیش بینی ها - به طور گسترده در روایات کُتُب مقدس توزیع شده است. [ ۱] برخی از پیشگویی های آینده نگر در کتاب مقدس مشروط هستند، با شرایطی که به طور ضمنی فرض شده یا به صراحت بیان شده اند.
به طور کلی، مؤمنان به پیشگویی های کتاب مقدس، به تفسیر و هرمنوتیک متون مقدس می پردازند که به عقیده آن ها حاوی توصیفاتی از سیاست جهانی، رخدادهای طبیعی، آینده قوم اسرائیل، آمدن یک مسیحا و یک پادشاهی الهی است - و همچنین در مورد رویدادهای رستاخیز.
پیروان دیانت بهائیت معتقدند که بهاءالله بازگشت مسیح «در جلال پدر» است و آیات زیر با آمدن حضرت باب و حضرت بهاءالله در سالهای ۱۸۴۴ میلادی و ۱۸۶۳ میلادی محقق شد.
• دانیال ۸:۱۴ - طبق اصل روز سال، این دوره ۲۳۰۰ روزه به ۲۳۰۰ سال تعبیر می شود. [ ۲] این دوره با آغاز سال صدور فرمان اردشیر برای بازسازی اورشلیم ( ۴۵۷ قبل از میلاد ) ، در سال ۱۸۴۴ پس از میلاد به پایان می رسد.
ارمیا ۴۹:۳۸ - عیلام ( پارس ) را به عنوان مکانی که خداوند تاج و تخت خود را قرار خواهد داد، پیشگویی می کند. دیانت بهائی نیز در ایران است و زادگاه باب و بهاءالله نیز سرزمین پارس محسوب می شود.
• حزقیال ۴۳: ۱–۴ - «بعد از آن مرا به دروازه آورد، دروازه ای رو به مشرق. و اینک جلال خدای اسرائیل از مشرق می آید… همان طور که جلال خداوند از دروازه به معبد وارد شد. رو به شرق. » بهاءالله به عربی به معنای «جلال و شکوه خدا» است، باب نیز که نامش به معنای «دروازه» است.