[ویکی فقه] پیشانی طغیانگران (قرآن). تهدید انسان طغیانگر به افکندن در جهنم با گرفتن موی بالای پیشانی آنان از سوی خداوند همراه می باشد، ناصیة موی پیش سر است، و گرفتن ناصیه در جائی گفته می شود که بخواهند کسی را با ذلت و خواری به سوی کاری برند، زیرا هنگامی که موی پیش سر کسی را می گیرند قدرت هر گونه حرکت از او سلب می شود، و چاره ای جز تسلیم ندارد.
تهدید انسان طغیانگر به افکندن در جهنم با گرفتن موی بالای پیشانی آنان از سوی خداوند همراه می باشد: «کلا ان الانسـن لیطغی• کلا لئن لم ینته لنسفعا بالناصیة• ناصیة کـذبة خاطئة» چنین نیست که انسان حقشناس باشد مسلما طغیان می کند• چنان نیست که او خیال می کند اگر دست از کار خود بر ندارد ناصیه اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب می کشانیم)• همان ناصیه دروغگوی خطا کار! .
← ریشه و معنای لنسفعا
به هر حال آیا منظور این است که این ماجرا در قیامت واقع می شود که موی پیش سر امثال ابوجهل را می گیرند و به سوی آتش دوزخ می کشانند، یا در دنیا تحقق می یابد، و یا هر دو؟! بعید نیست هر دو باشد، و شاهدش روایت زیر است. در روایتی می خوانیم : هنگامی که سوره الرحمن نازل شد پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلّم به یارانش فرمود: چه کسی از شما این سوره را بر رؤسای قریش می خواند؟ حاضران در پاسخ کمی سکوت کردند، چرا که از آزار سران قریش بیمناک بودند. عبدالله بن مسعود برخاست و گفت : ای رسول خدا! من این کار رامی کنم... ابن مسعود که جثه ای کوچک داشت و از نظر جسمانی ضعیف بود برخاست و نزد سران قریش آمد، آنها را در گرد کعبه جمع دید، تلاوت سوره الرحمن را آغاز کرد.ابوجهل برخاست و چنان سیلی به صورت او زد که گوش او پاره شد، و خون جاری گشت! ابن مسعود گریان به خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم آمد، هنگامی که چشم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بر او افتاد، ناراحت شد، سر را به زیر انداخت و در غم و اندوه عمیقی فرو رفت. ناگهان جبرئیل نازل شد در حالی که خندان و مسرور بود، فرمود: ای جبرئیل چرا می خندی در حالی که ابن مسعود گریان است؟ عرض کرد به زودی دلیل آن را خواهی دانست.
← جنگ بدر
ناصیة موی پیش سر است، و گرفتن ناصیه در جائی گفته می شود که بخواهند کسی را با ذلت و خواری به سوی کاری برند، زیرا هنگامی که موی پیش سر کسی را می گیرند قدرت هر گونه حرکت از او سلب می شود، و چاره ای جز تسلیم ندارد. البته کلمه ناصیه هم در مورد افراد، و هم اشیاء نفیس، به کار می رود، همانگونه که ما در فارسی تعبیر به پیشانی جمعیت یا پیشانی ساختمان می کنیم. و در این آیه ناصیه (موی جلو پیشانی) را به صفت کاذبه و خاطئه توصیف کرده، با اینکه این دو صفت، صفت صاحب پیشانی است، و این طور نسبت دادن از باب مجاز است.
روایت ابن عباس از رسول اکرم
...
تهدید انسان طغیانگر به افکندن در جهنم با گرفتن موی بالای پیشانی آنان از سوی خداوند همراه می باشد: «کلا ان الانسـن لیطغی• کلا لئن لم ینته لنسفعا بالناصیة• ناصیة کـذبة خاطئة» چنین نیست که انسان حقشناس باشد مسلما طغیان می کند• چنان نیست که او خیال می کند اگر دست از کار خود بر ندارد ناصیه اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب می کشانیم)• همان ناصیه دروغگوی خطا کار! .
← ریشه و معنای لنسفعا
به هر حال آیا منظور این است که این ماجرا در قیامت واقع می شود که موی پیش سر امثال ابوجهل را می گیرند و به سوی آتش دوزخ می کشانند، یا در دنیا تحقق می یابد، و یا هر دو؟! بعید نیست هر دو باشد، و شاهدش روایت زیر است. در روایتی می خوانیم : هنگامی که سوره الرحمن نازل شد پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلّم به یارانش فرمود: چه کسی از شما این سوره را بر رؤسای قریش می خواند؟ حاضران در پاسخ کمی سکوت کردند، چرا که از آزار سران قریش بیمناک بودند. عبدالله بن مسعود برخاست و گفت : ای رسول خدا! من این کار رامی کنم... ابن مسعود که جثه ای کوچک داشت و از نظر جسمانی ضعیف بود برخاست و نزد سران قریش آمد، آنها را در گرد کعبه جمع دید، تلاوت سوره الرحمن را آغاز کرد.ابوجهل برخاست و چنان سیلی به صورت او زد که گوش او پاره شد، و خون جاری گشت! ابن مسعود گریان به خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم آمد، هنگامی که چشم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بر او افتاد، ناراحت شد، سر را به زیر انداخت و در غم و اندوه عمیقی فرو رفت. ناگهان جبرئیل نازل شد در حالی که خندان و مسرور بود، فرمود: ای جبرئیل چرا می خندی در حالی که ابن مسعود گریان است؟ عرض کرد به زودی دلیل آن را خواهی دانست.
← جنگ بدر
ناصیة موی پیش سر است، و گرفتن ناصیه در جائی گفته می شود که بخواهند کسی را با ذلت و خواری به سوی کاری برند، زیرا هنگامی که موی پیش سر کسی را می گیرند قدرت هر گونه حرکت از او سلب می شود، و چاره ای جز تسلیم ندارد. البته کلمه ناصیه هم در مورد افراد، و هم اشیاء نفیس، به کار می رود، همانگونه که ما در فارسی تعبیر به پیشانی جمعیت یا پیشانی ساختمان می کنیم. و در این آیه ناصیه (موی جلو پیشانی) را به صفت کاذبه و خاطئه توصیف کرده، با اینکه این دو صفت، صفت صاحب پیشانی است، و این طور نسبت دادن از باب مجاز است.
روایت ابن عباس از رسول اکرم
...
wikifeqh: پیشانی_طغیانگران_(قرآن)