پیرایه سنج

لغت نامه دهخدا

پیرایه سنج. [ را ی َ / ی ِ س َ ] ( نف مرکب ) که پیرایه سنجد. که زیور و زیب سنجد :
بآیین آن مهد پیرایه سنج
فرستاد چندین شتر بار گنج.

نظامی.

جهاندار کان دید بگشاد گنج
بخروارها گشت پیرایه سنج.

نظامی.

جوانمردی باغ پیرایه سنج
شود مفلس از کیمیایی گنج.

نظامی.

( صفت ) آنکه پیرایه سنجدکسی که زیب و زیور سنجد : به آیین آن مهد پیرایه سنج فرستاد چندین شتر بار گنج . ( نظامی )

کسی که زیب و زیور را بسنجد، آن که پیرایه می سنجد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید