پیاسکی هلیکاپتر ( به انگلیسی: Piasecki Helicopter Corporation ) یک شرکت بالگردسازی در فیلادلفیا در دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی بود. [ ۱] بنیانگذار و مهندس ارشد این شرکت فرانک پیاسکی بود که در سال ۱۹۵۶ شرکت را به خانواده راکفلر فروخت. راکفلرها در سال ۱۹۵۳ او را از شرکت اخراج کردند و او تصمیم گرفت شرکت مستقل خود را بازگشایی کند و آن را هواگردسازی پیاسکی نامید. پس از جدا شدن فرانک پیاسکی، راکفلرها دیگر علاقه ای به نگهداشتن نام خانوادگی پیاسکی بر روی شرکتشان نداشتند و در سال ۱۹۵۶ نام «پیاسکی هلیکاپترز» را به شرکت وِرتول تغییر دادند. [ ۲] درنهایت شرکت وِرتول نیز توسط شرکت ثروتمند بوئینگ در سال ۱۹۶۰ خریداری شد و میراث آن به دست شرکت بوئینگ رسید و نام آن به «بوئینگ وِرتول» تغییر یافت که حاصل این انتقال فناوری، ساخت محصولات شرکت سامانه های بالگردی بوئینگ شد.
شرکت در سال ۱۹۴۰ به دست «فرانک پیاسکی» و شاگرد او «هارولد ونیز» بنیان نهاده شد و آن را «انجمن مهندسی پی وی» نام نهادند و پروژه هایی را به نام PV آغاز کردند. پی وی کوتاه شدهٔ عبارت پیاسکی - ونیز بود. [ ۳] [ ۴] چهار مهندس دیگر نیز با نام های اف جی کُسلُسکی، دونالد مِیرز، الیوت دلند و والتر شوارتز در این گروه مهندسی عضو بودند. [ ۵] نخستین طراحی این شرکت بالگرد پی وی - ۱ نام داشت که فقط در حد یک طرح باقی ماند. بالگرد پی وی - ۱ یک دُم مخروطی شکل بدون ملخ داشت که نیروی ضدگشتاور را بوسیله یک فن دمنده از راه مجرا به ناحیه دُم منتقل کرده و به یک سو منتقل می کرد. با وجود اینکه این طرح بسیار علمی و نوآورانه بود، ولی از مشکلات این دُم این بود که مجرای خروجی هوا کاملاً ثابت بود و در آن زمان ریسک این پروژه را بالا ارزیابی کردند. بی حرکت بودن دُم باعث می شد که توان مانور دادن برای بالگرد فراهم نشود؛ ولی این ایده امروزه در فناوری فن دم به کار می رود که دارای سامانه های حرکتی نیز هست و در بالگردهای ام دی وجود دارد. [ ۶] مهندس ونیز در سال ۱۹۴۳ این شرکت را ترک کرد. [ ۷]
پی وی - ۲ یک بالگرد معمولی بود که پس از ووت - سیکورسکی وی اس - ۳۰۰، دومین بالگردی بود که در ایالات متحده آمریکا پرواز کرد. با اینکه طراح آن فرانک پیاسکی مهارت کمی در خلبانی داشت ولی تصمیم گرفت که خودش بعنوان خلبان آزمایشی برای نخستین بار با آن پرواز کند. بالگرد با کابل به زمین متصل شد تا درصورت بروز خطا، بیش از حد از زمین فاصله نگیرد و منجر به کشته شدن پیاسکی نشود. روز آزمایش بالگرد از زمین بلند شده و کابل را پاره کرد ولی حادثه ای رخ نداد. پس از مطمئن شدن از توانایی پرواز پی وی - ۲، فرانک پیاسکی بالگرد را پشت خودروی شخصی خود گذاشت و در اکتبر ۱۹۴۳ به واشینگتن، دی. سی. برد تا به مقامات پنتاگون نشان دهد. از کارخانه پیاسکی تا واشینگتن دی. سی. ۲۰۰ کیلومتر فاصله بود؛ ولی دلیل حمل بالگرد با خودرو این بود که روتور بالگرد دارای بالبرینگ نبوده و تنها ۱۰ تا ۱۵ دقیقه توانایی پرواز داشت و درصورت پرواز بیش از این زمان، محور ذوب می شد و ملخ به یک سو گرایش پیدا کرده و بالگرد را متلاشی می کرد. از این رو پس از هر ۱۰ دقیقه یک استراحت به بالگرد داده می شد تا روتور آن خنک شود. [ ۳] در هنگام نمایش در واشینگتن دی. سی. مقامات از او گواهینامهٔ خلبانی خواستند و پیاسکی اعتراف کرد که گواهینامه ندارد ولی خودش نمایش را اجراء کرد. در همان سال پیاسکی برای دریافت گواهینامه خلبانی غیرنظامی نام نویسی کرد. [ ۸] [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشرکت در سال ۱۹۴۰ به دست «فرانک پیاسکی» و شاگرد او «هارولد ونیز» بنیان نهاده شد و آن را «انجمن مهندسی پی وی» نام نهادند و پروژه هایی را به نام PV آغاز کردند. پی وی کوتاه شدهٔ عبارت پیاسکی - ونیز بود. [ ۳] [ ۴] چهار مهندس دیگر نیز با نام های اف جی کُسلُسکی، دونالد مِیرز، الیوت دلند و والتر شوارتز در این گروه مهندسی عضو بودند. [ ۵] نخستین طراحی این شرکت بالگرد پی وی - ۱ نام داشت که فقط در حد یک طرح باقی ماند. بالگرد پی وی - ۱ یک دُم مخروطی شکل بدون ملخ داشت که نیروی ضدگشتاور را بوسیله یک فن دمنده از راه مجرا به ناحیه دُم منتقل کرده و به یک سو منتقل می کرد. با وجود اینکه این طرح بسیار علمی و نوآورانه بود، ولی از مشکلات این دُم این بود که مجرای خروجی هوا کاملاً ثابت بود و در آن زمان ریسک این پروژه را بالا ارزیابی کردند. بی حرکت بودن دُم باعث می شد که توان مانور دادن برای بالگرد فراهم نشود؛ ولی این ایده امروزه در فناوری فن دم به کار می رود که دارای سامانه های حرکتی نیز هست و در بالگردهای ام دی وجود دارد. [ ۶] مهندس ونیز در سال ۱۹۴۳ این شرکت را ترک کرد. [ ۷]
پی وی - ۲ یک بالگرد معمولی بود که پس از ووت - سیکورسکی وی اس - ۳۰۰، دومین بالگردی بود که در ایالات متحده آمریکا پرواز کرد. با اینکه طراح آن فرانک پیاسکی مهارت کمی در خلبانی داشت ولی تصمیم گرفت که خودش بعنوان خلبان آزمایشی برای نخستین بار با آن پرواز کند. بالگرد با کابل به زمین متصل شد تا درصورت بروز خطا، بیش از حد از زمین فاصله نگیرد و منجر به کشته شدن پیاسکی نشود. روز آزمایش بالگرد از زمین بلند شده و کابل را پاره کرد ولی حادثه ای رخ نداد. پس از مطمئن شدن از توانایی پرواز پی وی - ۲، فرانک پیاسکی بالگرد را پشت خودروی شخصی خود گذاشت و در اکتبر ۱۹۴۳ به واشینگتن، دی. سی. برد تا به مقامات پنتاگون نشان دهد. از کارخانه پیاسکی تا واشینگتن دی. سی. ۲۰۰ کیلومتر فاصله بود؛ ولی دلیل حمل بالگرد با خودرو این بود که روتور بالگرد دارای بالبرینگ نبوده و تنها ۱۰ تا ۱۵ دقیقه توانایی پرواز داشت و درصورت پرواز بیش از این زمان، محور ذوب می شد و ملخ به یک سو گرایش پیدا کرده و بالگرد را متلاشی می کرد. از این رو پس از هر ۱۰ دقیقه یک استراحت به بالگرد داده می شد تا روتور آن خنک شود. [ ۳] در هنگام نمایش در واشینگتن دی. سی. مقامات از او گواهینامهٔ خلبانی خواستند و پیاسکی اعتراف کرد که گواهینامه ندارد ولی خودش نمایش را اجراء کرد. در همان سال پیاسکی برای دریافت گواهینامه خلبانی غیرنظامی نام نویسی کرد. [ ۸] [ ۹]
wiki: پیاسکی هلیکاپتر