پولک پوست، پنگولین یا مورچه خوار پولک دار عناوینی هستند که برای اشاره به گروهی از جانوران از راسته پولک پوست سانان ( Pholidota ) استفاده می شوند. این راسته تنها شامل یک خانواده یعنی پولک پوستان ( Manidae ) می شود و خود خانواده پولک پوستان نیز که به ۳ سردهٔ Manis , Phataginus و Smutsia تقسیم می شود. در سرده پولک پوست های درختی ۴ گونه پولک پوست حضور دارند که همگی بومی شرق آسیا هستند و ۲ سرده دیگر هم هر کدام ۲ گونه دارند که همگی بومی آفریقا هستند. هر ۸ گونه پانگولین در فهرست جانوران در معرض تهدید آی یوسی ان هستند و به ویژه ۴ گونه آسیایی در خطر فوری انقراض قرار دارند[ ۱] زیرا بیش از هر جانور دیگری در دنیا به صورت قاچاق خرید و فروش می شوند. [ ۲] دانشمندان بر این باورند که ویروس عامل بیماری COVID - 19 از خفاش ها به پانگولین انتقال پیدا کرده و در پانگولین ها فرگشت پیدا کرده و به انسان انتقال یافته است. [ ۳]
پولک پوست ها بر روی پوست خود پولک هایی از جنس کراتین دارند و تنها پستاندارانی هستند که چنین نوع از پوشش بدن را دارا هستند. پولک پوست ها در مناطق گرمسیری آفریقا و آسیا زندگی می کنند و نام پانگولین از زبان مالای گرفته شده و به معنی «جمع شونده رو به بالا» است.
روز ۱۶ فوریه به عنوان روز جهانی این جانوران در تقویم محیط زیست ثبت شده است.
این جانوران شب زی هستند و از حس بویایی قوی خود برای یافتن حشرات در شب استفاده می کنند. پولک پوست ها بیشتر روز را به خوابیدن می گذرانند و به هنگام خواب رو به بالا می غلتند و به صورت گلوله ای در خود جمع می شوند.
فلس های پانگولین همه جای بدن او به جز شکم و سمت داخلی بازوهایش را می پوشاند. پولک پوست ها به هنگام احساس خطر خود را مانند جوجه تیغی جمع می کنند و تنها کفتار و گربه ایان بزرگ قادر به نفوذ به پوشش فلسی آن ها هستند.
پولک پوست ها در خوردن مورچه ها و موریانه ها تخصص دارند و زبانی دراز و باریک دارند که با بزاقی چسبناک پوشیده شده است. پولک پوست ها دندان ندارند و غذا در معده قوی آن ها خرد و گوارده می شود. پولک پوست ها گوش هم ندارند یا گوش هایی کوچک در برخی از آن ها دیده می شود. پاهای جلوی آن ها کوتاه و نیرومند است که برای کندن زمین به کار می رود.
گونه هایی از پانگولین ها بر روی زمین زندگی می کنند و گونه ای نیز درخت زی است که این گونه دمی قوی برای گرفتن تنه و شاخه ها دارد. پولک پوست ها جانورانی تک زی هستند و معمولاً تنها یک فرزند به دنیا می آورند. به هنگام خطر، پانگولین مادر، فرزندش را به بغل می گیرد و خود را به دور او گلوله می کند. پولک پوست های کودک، پس از دو سال آماده جفت گیری هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپولک پوست ها بر روی پوست خود پولک هایی از جنس کراتین دارند و تنها پستاندارانی هستند که چنین نوع از پوشش بدن را دارا هستند. پولک پوست ها در مناطق گرمسیری آفریقا و آسیا زندگی می کنند و نام پانگولین از زبان مالای گرفته شده و به معنی «جمع شونده رو به بالا» است.
روز ۱۶ فوریه به عنوان روز جهانی این جانوران در تقویم محیط زیست ثبت شده است.
این جانوران شب زی هستند و از حس بویایی قوی خود برای یافتن حشرات در شب استفاده می کنند. پولک پوست ها بیشتر روز را به خوابیدن می گذرانند و به هنگام خواب رو به بالا می غلتند و به صورت گلوله ای در خود جمع می شوند.
فلس های پانگولین همه جای بدن او به جز شکم و سمت داخلی بازوهایش را می پوشاند. پولک پوست ها به هنگام احساس خطر خود را مانند جوجه تیغی جمع می کنند و تنها کفتار و گربه ایان بزرگ قادر به نفوذ به پوشش فلسی آن ها هستند.
پولک پوست ها در خوردن مورچه ها و موریانه ها تخصص دارند و زبانی دراز و باریک دارند که با بزاقی چسبناک پوشیده شده است. پولک پوست ها دندان ندارند و غذا در معده قوی آن ها خرد و گوارده می شود. پولک پوست ها گوش هم ندارند یا گوش هایی کوچک در برخی از آن ها دیده می شود. پاهای جلوی آن ها کوتاه و نیرومند است که برای کندن زمین به کار می رود.
گونه هایی از پانگولین ها بر روی زمین زندگی می کنند و گونه ای نیز درخت زی است که این گونه دمی قوی برای گرفتن تنه و شاخه ها دارد. پولک پوست ها جانورانی تک زی هستند و معمولاً تنها یک فرزند به دنیا می آورند. به هنگام خطر، پانگولین مادر، فرزندش را به بغل می گیرد و خود را به دور او گلوله می کند. پولک پوست های کودک، پس از دو سال آماده جفت گیری هستند.
wiki: پولک پوست