پول بی پشتوانه، [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] پول حکمی، [ ۵] پول دستوری[ ۶] یا پول اعتباری[ ۷] ( به انگلیسی: Fiat Currency ) پول فیات، پولی است که ارزشش ذاتی نبوده و تنها ناشی از دستور دولتی یا قانون باشد. نام آن از واژه لاتین فیات به معنی بگذارید انجام شود گرفته شده است. این نوع پول با پول کالایی متفاوت است که در آن یک کالا ( معمولاً فلزات گرانبها نظیر طلا و نقره ) به عنوان پول مورد استفاده قرار می گیرد.
اولین استفاده از چنین نوع پول در چین در سال ۱۰۰۰ میلادی بوده است و از آن زمان به طور متناوب در بعضی نقاط دنیا مورد استفاده قرار گرفته است. مهم ترین خطر این نوع پول، تورم سرسام آور به دلیل عدم وجود هرگونه محدودیت بر حجم نقدینگی است.
در ایالات متحده طبق اصلاحات ریچارد نیکسون به نام «شوک نیکسون» در ۱۹۷۱ بر نمایندگی پولی مستقیم دلار آمریکا به طلا پایان داد. از آن زمان تا به حال همهٔ پول های مورد استفاده در سراسر دنیا از جمله دلار آمریکا، پوند انگلستان، یورو و ریال ایران پول بی پشتوانه اند. [ ۸]
پول بی پشتوانه پولی است که:
• توسط حکومت قانونی شده باشد.
• توسط دولت تولید می شود و نه دارای ارزش مشخصی است و نه قابل تبدیل به هیچ کالای مشخصی می باشد.
• دارای ارزش ذاتی نیست و تنها دلیل استفاده از آن دستور دولت است.
این پول در تضاد با پول کالایی است که در آن سکه طلا و نقره یا پولی که دارای ارزش مشخصی نسبت به طلا و نقره باشد مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار ارزش ضرب شده بر روی پول بی پشتوانه به صورت سکه بسیار بیشتر از ارزش فلز آن بوده و این ارزش بالا به دلیل دستور حکومت است.
اولین استفاده از پول بی پشتوانه در قرن ۱۱ در چین بوده است. استفاده از آن در سلسله های مینگ و یوان رایج بود. سلسله سونگ در چین اولین سلسله ای بود که از پول کاغذی استفاده نمود؛ ولیکن این پول کاغذی دارای ارزش ثابتی نسبت به طلا و نقره بود با اینکه در عمل هیچگاه اجازه تبدیل به طلا و نقره داده نمی شد. با افزایش چاپ این نوع پول توسط حکومت تورم ایجاد شد. حکومت تلاش زیادی برای کاهش تورم انجام داد ولی این تلاش ها موفقیت آمیز نبود.
سلسله یوان اولین سلسله ای بود که تنها از پول کاغذی استفاده نمود. گوبلای خان مؤسس این سلسله از پولی به نام چائو استفاده نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین استفاده از چنین نوع پول در چین در سال ۱۰۰۰ میلادی بوده است و از آن زمان به طور متناوب در بعضی نقاط دنیا مورد استفاده قرار گرفته است. مهم ترین خطر این نوع پول، تورم سرسام آور به دلیل عدم وجود هرگونه محدودیت بر حجم نقدینگی است.
در ایالات متحده طبق اصلاحات ریچارد نیکسون به نام «شوک نیکسون» در ۱۹۷۱ بر نمایندگی پولی مستقیم دلار آمریکا به طلا پایان داد. از آن زمان تا به حال همهٔ پول های مورد استفاده در سراسر دنیا از جمله دلار آمریکا، پوند انگلستان، یورو و ریال ایران پول بی پشتوانه اند. [ ۸]
پول بی پشتوانه پولی است که:
• توسط حکومت قانونی شده باشد.
• توسط دولت تولید می شود و نه دارای ارزش مشخصی است و نه قابل تبدیل به هیچ کالای مشخصی می باشد.
• دارای ارزش ذاتی نیست و تنها دلیل استفاده از آن دستور دولت است.
این پول در تضاد با پول کالایی است که در آن سکه طلا و نقره یا پولی که دارای ارزش مشخصی نسبت به طلا و نقره باشد مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار ارزش ضرب شده بر روی پول بی پشتوانه به صورت سکه بسیار بیشتر از ارزش فلز آن بوده و این ارزش بالا به دلیل دستور حکومت است.
اولین استفاده از پول بی پشتوانه در قرن ۱۱ در چین بوده است. استفاده از آن در سلسله های مینگ و یوان رایج بود. سلسله سونگ در چین اولین سلسله ای بود که از پول کاغذی استفاده نمود؛ ولیکن این پول کاغذی دارای ارزش ثابتی نسبت به طلا و نقره بود با اینکه در عمل هیچگاه اجازه تبدیل به طلا و نقره داده نمی شد. با افزایش چاپ این نوع پول توسط حکومت تورم ایجاد شد. حکومت تلاش زیادی برای کاهش تورم انجام داد ولی این تلاش ها موفقیت آمیز نبود.
سلسله یوان اولین سلسله ای بود که تنها از پول کاغذی استفاده نمود. گوبلای خان مؤسس این سلسله از پولی به نام چائو استفاده نمود.
wiki: پول بدون پشتوانه