پوسیدگی

[ویکی فقه] پوسیدگی در لغت به معنای تباهی و از بین رفتن است واز آن به مناسبت در باب طهارت سخن رفته است.
نبش قبر میّت ی که بدنش پوسیده شده ـ جز قبور اولیای الهی ـ جایز و در غیر این صورت، حرام است. درصورت شک یا ظنّ به پوسیدگی، به اهل خبره رجوع می‏شود. برخی درصورت ظنّ به پوسیدگی، نبش را جایز دانسته‏اند. در این صورت چنانچه پس از نبش، قسمتی از بدن پوسیده نشده باشد باید دفن گردد .
حکم ورق قرآنی که پوسیده شده
اگر ورق قرآن یا چیزی که احترام آن واجب است، مانند کاغذی که اسم خداوند یا پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و یا امام علیه السّلام بر آن نوشته شده است در مستراح بیفتد درصورت عدم امکان بیرون آوردن آن، باید تا زمان پوسیده شدن ورق یا کاغذ از آن مستراح استفاده نشود.

پوسیدگی (caries)
فساد و تجزیۀ بافتی. معمولاً در حفره دندان یا استخوان پـدید می آید. علت آن اسیدهـایی است که باکتری های درون دهان براثر تجزیۀ قند موجود در غذا تولید می کنند. فلوئوراید، رژیم کم شیرینی، و مسواک زدنِ مرتب اثر محافظتی دارند. پوسیدگی دندانی عمدتاً در ۴۵ دقیقۀ اول پس از مصرف غذاهای شیرین ایجاد می شود.