پورفیری (فیلسوف). پورفیری یا فُرفوریوس ( ۲۳۳–۳۰۴م ) ( به یونانیِ باستان Πορφύριος ) از فیلسوفانِ مکتبِ اسکندریه و شاگردِ فلوطین و از نام دارترین حکیمانِ نوافلاطونی است. نام ش در زبانِ سریانی ملک بود. در ۲۳۳ میلادی در صور زاده شد و در آتن از لونژَن ( لونگنیوس ) ( همو که به او لقبِ پُرفوریوس، به معنی «ارغوانی پوش» داد ) ادبیات و علومِ بلاغی را آموخت و نزدِ فلوطین به تحصیلِ فلسفه مشغول شد. او به استاد ش بسیار علاقه داشت و او را شاگردی همواره همراه بود و پس از مرگِ او، جانشین ش شد. فرفوریوس نوشته های، استاد ش، فلوطین را در مجموعه یی به نام تاسوعات ( نه گانه ها ) گرد آورد و مقدمه ای هم با نام ایساغوجی ( درآمد ) بر ارغنونِ ارسطو نوشت[ ۱] و دربارهٔ قاطیغوریای او نظرهایی ارزنده ابراز داشت. [ ۲] رساله ای نیز در ردِّ باورهای ترسایان نوشت[ ۳] که بعدها تئودوسِ دوم نُسخِ آن را گردآوری کرد و خواست تا همه را بسوزد، لیکن نسخه هایی از این کتاب ماند و بعدها چاپ شد.
فُرفوریوس چون استاد ش، پاره ای اندیشه های صوفیانه داشت و توحید و مراقبه را شرطِ وصول به حقیقت و نیل به مراتبِ کمال می دانست. او در کتابِ پرهیز از گوشت خواری، [ ۴] آدمیان را به ریاضتِ نفس توصیه می کند. از دیگر آثارِ او نامه ای است که خطاب به همسرِ خود - مارسلا - نوشته و در آن مطالبی خواندنی در بابِ حیاتِ فلسفه و عروجِ خدایان عرضه داشته است. [ ۵] وی به سالِ ۳۰۴ میلادی در روم درگذشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففُرفوریوس چون استاد ش، پاره ای اندیشه های صوفیانه داشت و توحید و مراقبه را شرطِ وصول به حقیقت و نیل به مراتبِ کمال می دانست. او در کتابِ پرهیز از گوشت خواری، [ ۴] آدمیان را به ریاضتِ نفس توصیه می کند. از دیگر آثارِ او نامه ای است که خطاب به همسرِ خود - مارسلا - نوشته و در آن مطالبی خواندنی در بابِ حیاتِ فلسفه و عروجِ خدایان عرضه داشته است. [ ۵] وی به سالِ ۳۰۴ میلادی در روم درگذشت.
wiki: پورفیری (فیلسوف)