پهنه موج خیز

هنگامی که امواج سطح اقیانوس به ساحل نزدیک می شوند بلندتر می شوند و شکسته می شوند و سطح کف آلود و حبابی به نام موج خیر ( surf ) را تشکیل می دهند. منطقه موج های شکنا، پهنه موج خیز یا پهنه شکنا را مشخص می کند. پس از شکستن در منطقه موج خیز، امواج ( که اکنون از ارتفاع آن کم شده است ) به حرکت خود ادامه می دهند و به سوی جلوی شیب دار ساحل می روند و موجی از آب به نام پسروی دریا را تشکیل می دهند. سپس آب دوباره به عنوان پس شویی دریا برمی گردد. پهنه نزدیک ساحل که در آن آب موج به ساحل می آید، پهنه موج خیز است. آب در منطقه موج خیز کم ژرفا، معمولاً بین ۵ و ۱۰ متر ( ۱۶ و ۳۳ فوت ) عمق است که این موضوع سبب امواج ناپایدار می شود.
جانورانی که اغلب در منطقه موج خیز یافت می شوند خرچنگ ها، صدف ها و حلزون ها هستند. صدف های موج خیز و خرچنگ های مول دو گونه هستند که به عنوان ساکنان پهنه موج خیز برجسته هستند. هر دوی این جانوران گورکن بسیار سریعی هستند. صدف موج خیز که به نام کوکینای گونه گون نیز شناخته می شود، یک تغذیه کننده فیلتر است که از آبشش های خود برای فیلتر کردن ریزجلبک ها، زئوپلانکتون های کوچک و ذرات کوچک از آب دریا استفاده می کند. خرچنگ مول یک تغذیه کننده معلق است که با گرفتن زئوپلانکتون با آنتن های خود غذا می خورد. همه این موجودات برای فرار از کشیده شدن به اقیانوس از کشندها و امواج در شن ها فرومی روند. آنها همچنین برای محافظت از خود در برابر شکارچیان، خود را در شن ها پنهان می کنند. منطقه موج خیز سرشار از مواد مغذی، اکسیژن و نور خورشید است که سبب می شود این منطقه برای زندگی جانوران بسیار مفید باشد.