پنچاتنترا
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
پنچاتنترا یا پنجه تنتره ( Panchatantra; IAST: Pañcatantra; سانسکریت: पञ्चतन्त्र، به معنی 'پنج دستگاه' یا 'پنج شعار' ) کتابی است از هند باستان شامل مجموعه ای از حکایات حیوانات که به صورت منظوم و منثور در یک قالب داستانی که جنبهٔ اخلاقی دارد تنظیم شده و اساس کتاب کلیله و دمنه فارسی و عربی است. این مجموعه، فضایل اخلاقی و دوری از رذائل و رعایت وظائف نسبت به خانواده و اجتماع و همچنین تدبیر در کار کشورداری را به وسیله امثال و سخنان خدایان و مردم و حیواناتی که احساسات و کلمات انسانی به آنها منسوب گشته را تعلیم می دهد. پنچاتنترا شامل پنج فصل است و به همین مناسبت آن را پنچا ( پنج ) ، تن ترا ( کتاب ) نامیده اند. [ ۱]
اصل کتاب پنچاتنترا به زبان سانسکریت است و برخی از محققان بر این باورند که حدود سده سوم پیش از میلاد[ ۲] توسط ویشنو شارما نوشته شده است. این داستان ها براساس سنت های شفاهی حکایات حیوانات است که ما حتی قادر به تصور قدمت آن ها هم نیستیم. [ ۳]
این داستان ها در میان بیشتر ملل به طور گسترده ای شناخته شده هستند[ ۴] و یپنچاتنترا را در بسیاری از فرهنگ ها با نام های متفاوت می توان یافت. اغلب ترجمه های پنچاتنترا به زبان های دیگر، از زبان هندی صورت گرفته است[ ۵]
در هند ۲۵ نمونه مختلف از پنچاتنترا موجود است از جمله به زبان سانسکریت با نام تنتراکایاییکا[ ۶] ( Tantrākhyāyikā؛ سانسکریت: तन्त्राख्यायिका ) که الهام بخش مجموعه حکایات هیتوپادیسا ( Hitopadesha ) بوده است.
این کتاب در ۵۷۰ میلادی توسط برزویه طبیب به زبان پارسی میانه برگردانده شد. کار برزویه پایه ای شد برای برگردان به زبان سریانی که با نام کلیله و دمنه می شناسیم[ ۶] و در سال ۷۵۰ میلادی عبدالله ابن مقفع که یک پژوهشگر ایرانی بود آن را به زبان عربی برگرداند. [ ۲] یک نسخه به زبان فارسی توسط رودکی در سده ۱۲ میلادی سروده شد که نام کلیله و دمنه را برخود داشت[ ۶] و پایه ای شد برای کار حسین واعظ کاشفی به نام انوار سهیلی یا داستان های بیدپای از محمد بن عبدالله بخاری.
برگردان های متفاوتی از این کتاب با نام افسانه های بیدپای یا پیل پای[ ۶] [ ۷] ( Fables of Bidpai یا Pilpai ) در زبان های مختلف اروپایی یا «فلسفه اخلاقی دونی» ( The Morall Philosophie of Doni ) به زبان انگلیسی مربوط به سال ۱۵۷۰ میلادی موجود است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصل کتاب پنچاتنترا به زبان سانسکریت است و برخی از محققان بر این باورند که حدود سده سوم پیش از میلاد[ ۲] توسط ویشنو شارما نوشته شده است. این داستان ها براساس سنت های شفاهی حکایات حیوانات است که ما حتی قادر به تصور قدمت آن ها هم نیستیم. [ ۳]
این داستان ها در میان بیشتر ملل به طور گسترده ای شناخته شده هستند[ ۴] و یپنچاتنترا را در بسیاری از فرهنگ ها با نام های متفاوت می توان یافت. اغلب ترجمه های پنچاتنترا به زبان های دیگر، از زبان هندی صورت گرفته است[ ۵]
در هند ۲۵ نمونه مختلف از پنچاتنترا موجود است از جمله به زبان سانسکریت با نام تنتراکایاییکا[ ۶] ( Tantrākhyāyikā؛ سانسکریت: तन्त्राख्यायिका ) که الهام بخش مجموعه حکایات هیتوپادیسا ( Hitopadesha ) بوده است.
این کتاب در ۵۷۰ میلادی توسط برزویه طبیب به زبان پارسی میانه برگردانده شد. کار برزویه پایه ای شد برای برگردان به زبان سریانی که با نام کلیله و دمنه می شناسیم[ ۶] و در سال ۷۵۰ میلادی عبدالله ابن مقفع که یک پژوهشگر ایرانی بود آن را به زبان عربی برگرداند. [ ۲] یک نسخه به زبان فارسی توسط رودکی در سده ۱۲ میلادی سروده شد که نام کلیله و دمنه را برخود داشت[ ۶] و پایه ای شد برای کار حسین واعظ کاشفی به نام انوار سهیلی یا داستان های بیدپای از محمد بن عبدالله بخاری.
برگردان های متفاوتی از این کتاب با نام افسانه های بیدپای یا پیل پای[ ۶] [ ۷] ( Fables of Bidpai یا Pilpai ) در زبان های مختلف اروپایی یا «فلسفه اخلاقی دونی» ( The Morall Philosophie of Doni ) به زبان انگلیسی مربوط به سال ۱۵۷۰ میلادی موجود است.
wiki: پنچاتنترا
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید