پناهندگی در فقه اسلامی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] پناهندگی در فقه اسلامی با تعبیر عقد امان مطرح شده و مستند قرآنی آن آیه استیمان است.
واژه «اِسْتَجارَ» در آیه ۶ سوره توبه ــ که بدان آیه استیمان (استئمان) نیز گفته می شود ــ از مصدر استیجار به معنای پناهجویی است : «هر گاه یکی از مشرکان به تو پناه آورد، وی را پناه بده تا سخن خدا را بشنود، سپس او را به محلّ امن خود برسان...».
این آیه مهمترین مستند مشروعیت عقد امان است که در فقه اسلامی بتفصیل مطرح شده است.

عقد امان
عقد امان عقدی است که بر پایه آن مشرک یا کافر حربی که «مستأمن» نامیده می شود، از یک یا چند مسلمان درخواست پناه و امان می کند.

← انعقاد عقد
کافر پناهنده شده، از دیدگاه فقه اسلامی دارای حقوق و تکالیفی است؛ از جمله این که مال و جان و امنیت وی و خانواده اش محترم شمرده می شود و از آنان جزیه گرفته نمی شود.

مدت پناهندگی
...

پیشنهاد کاربران

بپرس