پلیمرهای حساس به تغییرات PH یا پاسخ دهنده به تغییرات PH، موادی هستند که با تغییر ابعاد به تغییرات PH محیط اطراف پاسخ می دهند. بسته به PH محیطّ، آن ها ممکن است متورم یا متلاشی شوند؛ یا تغییر کنند. این رفتار به دلیل وجود گروه های عملکردی خاصی در زنجیره پلیمر، بروز میابد. مواد حساس به تغییرات pH، در پاسخ به مقادیر PH اسیدی و بازی، می توانند هر یک از دو خاصیت اسیدی و بازی را داشته باشند. این پلیمرها با ساختارهای مختلف برای کاربردهای متعدد، قابل طراحی هستند. کاربردهای اصلی ان ها، سیستم های دارو رسانی کنترل شده، زیست همانند سازی، سیستم های میکرو مکانیکی، فرایندهای جداسازی و عملکردی شدن ( اصلاح ) سطح می باشد. [ ۱]
پلیمرهای حساس به تغییرات PH می توانند به دو دسته تقسیم شوند: پلیمرها با گروه های اسیدی ) مانند - COOH و - SO3H ) و پلیمرها با گروه های بازی ( - NH2 ) 0 مکانیسم تغییرات در هردو گروه یکسان می باشد و تنها محرک ها متفاوت هستند. شکل عمومی پلیمرها یک زنجیره ستون فقرات مانند با «گروه های آویزه ای» عملکردی است که از آن آویزانند. وقتی این گروه های عملکردی در سطوح PH خاصی یونیزه می شوند، بار مثبت یا منفی دریافت می کنند. دافعه بین بارهای مشابه باعث تغییر شکل پلیمرها می شود. [ ۱] [ ۲]
پلی اسیدها، یا پلیمرهای آنیونی، پلیمرهایی هستند که گروه های اسیدی دارند. [ ۲] مثال هایی از گروه های عملکردی اسیدی کربوسیسلیک اسیدها ( - COOH ) ، سولفونیک اسیدها ( - SO3H ) ، فسفنیک اسیدها و بورونیک اسیدها می باشند. پلی اسیدها در مقادیر کم PH پروتون جذب می کنند. در مقادیر بالاتر PH، پروتون زدایی شده و بار منفی پیدا می کنند. [ ۱] بارهای منفی دافعه یای ایجاد می کنند که منجر به تورم پلیمر می شود. تورم زمانی مشاهده می شود که PH از pKa پلیمر بزرگ تر باشد.
پلی بازها معادل بازی پلی اسیدها هستند که پلیمرهای کاتیونی نیز نامیده می شوند. آن ها مانند پلی اسیدها در PH پایین، پروتون جذب می کنند؛ اما پس از بار مثبت دریافت می کنند. آن ها بر خلاف پلی اسیدها، در مقادیر بالاتر PH خنثی هستند. بارهای منفی دافعه یای ایجاد می کنند که منجر به تورم پلیمر می شود. تورم زمانی مشاهده می شود که PH از pKa پلیمر کم تر باشد. [ ۱]
اگر چه بسیار از منابع دربارهٔ پلیمرهای حساس به تغییرات PH مصنوعی صحبت می کنند، پلیمرهای طبیعی هم می توانند رفتاری واکنش پذیر نسبت به تغییرات PH داشته باشند. به طور مثال می توان به کیتوزان، هیالورونیک اسید و دکستران اشاره کرد. [ ۱] کیتوزان، که نمونه ای پرکاربرد است، کاتیونی می باشد. از آنجا که DNA بار منفی دارد، می تواند به عنوان راهی برای انتقال ژن به سلول ها، به کیتوزان متصل شود. [ نیازمند منبع] پلیمرهای زیستی مطلوبترند؛ چرا که دارای سازگاری زیستی خوبی هستند که آن ها را برای کاربردهای زیست پزشکی مفید می سازد. با این حال یک نقطه ضعف پلیمرهای طبیعی این است که محققان می توانند کنترل بیشتری بر ساختار پلیمرهای مصنوعی داشته باشند؛ بنابراین می توانند آن ها را برای کاربرهای خاص طراحی کنند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپلیمرهای حساس به تغییرات PH می توانند به دو دسته تقسیم شوند: پلیمرها با گروه های اسیدی ) مانند - COOH و - SO3H ) و پلیمرها با گروه های بازی ( - NH2 ) 0 مکانیسم تغییرات در هردو گروه یکسان می باشد و تنها محرک ها متفاوت هستند. شکل عمومی پلیمرها یک زنجیره ستون فقرات مانند با «گروه های آویزه ای» عملکردی است که از آن آویزانند. وقتی این گروه های عملکردی در سطوح PH خاصی یونیزه می شوند، بار مثبت یا منفی دریافت می کنند. دافعه بین بارهای مشابه باعث تغییر شکل پلیمرها می شود. [ ۱] [ ۲]
پلی اسیدها، یا پلیمرهای آنیونی، پلیمرهایی هستند که گروه های اسیدی دارند. [ ۲] مثال هایی از گروه های عملکردی اسیدی کربوسیسلیک اسیدها ( - COOH ) ، سولفونیک اسیدها ( - SO3H ) ، فسفنیک اسیدها و بورونیک اسیدها می باشند. پلی اسیدها در مقادیر کم PH پروتون جذب می کنند. در مقادیر بالاتر PH، پروتون زدایی شده و بار منفی پیدا می کنند. [ ۱] بارهای منفی دافعه یای ایجاد می کنند که منجر به تورم پلیمر می شود. تورم زمانی مشاهده می شود که PH از pKa پلیمر بزرگ تر باشد.
پلی بازها معادل بازی پلی اسیدها هستند که پلیمرهای کاتیونی نیز نامیده می شوند. آن ها مانند پلی اسیدها در PH پایین، پروتون جذب می کنند؛ اما پس از بار مثبت دریافت می کنند. آن ها بر خلاف پلی اسیدها، در مقادیر بالاتر PH خنثی هستند. بارهای منفی دافعه یای ایجاد می کنند که منجر به تورم پلیمر می شود. تورم زمانی مشاهده می شود که PH از pKa پلیمر کم تر باشد. [ ۱]
اگر چه بسیار از منابع دربارهٔ پلیمرهای حساس به تغییرات PH مصنوعی صحبت می کنند، پلیمرهای طبیعی هم می توانند رفتاری واکنش پذیر نسبت به تغییرات PH داشته باشند. به طور مثال می توان به کیتوزان، هیالورونیک اسید و دکستران اشاره کرد. [ ۱] کیتوزان، که نمونه ای پرکاربرد است، کاتیونی می باشد. از آنجا که DNA بار منفی دارد، می تواند به عنوان راهی برای انتقال ژن به سلول ها، به کیتوزان متصل شود. [ نیازمند منبع] پلیمرهای زیستی مطلوبترند؛ چرا که دارای سازگاری زیستی خوبی هستند که آن ها را برای کاربردهای زیست پزشکی مفید می سازد. با این حال یک نقطه ضعف پلیمرهای طبیعی این است که محققان می توانند کنترل بیشتری بر ساختار پلیمرهای مصنوعی داشته باشند؛ بنابراین می توانند آن ها را برای کاربرهای خاص طراحی کنند. [ ۲]
