پلیمر ریز متخلخل مزدوج

پلیمرهای ریز متخلخل مزدوج ( CMPs ) زیرمجموعه ای از مواد متخلخل هستند که به ساختارهایی مانند زئولیت ها، چارچوب های فلزی - آلی و چارچوب های کووالانسی آلی مربوط می شوند، اما به جای ساختار کریستالی، ماهیت آمورف دارند. CMPها همچنین زیرمجموعه ای از پلیمرهای مزدوج هستند و بسیاری از خواص مشابه مانند رسانایی، سختی مکانیکی و نامحلول بودن را دارند. CMPها از طریق پیوند مونومرهایی به شکل π مزدوج ایجاد می شوند و دارای شبکه های سه بعدی هستند. [ ۱] سیستم مزدوج از طریق سیستم CMPها گسترش می یابد و خواص رسانایی را به CMPها می دهد. مونومرهای CMPها از این جهت جذاب هستند که دارای تنوع گسترده ای در واحدهای π هستند که می توانند مورد استفاده قرار گیرند و امکان تنظیم و بهینه سازی ساختار و همچنین ویژگی های CMP را فراهم می کنند. اکثر مونومرها دارای اجزای سفت و سختی مانند آلکین ها هستند که باعث ایجاد ریزتخلخل می شوند. [ ۱] CMPها در ذخیره سازی گاز، کاتالیز ناهمگن، ساطع نور، برداشت نور و ذخیره انرژی الکتریکی کاربرد دارند. [ ۲]
مونومرها که شبکه CMPها را تشکیل می دهند باید دارای یک سیستم آروماتیک و دارای حداقل دو گروه واکنشی باشند. برای تولید ساختار متخلخل CMPها، جفت شدن متقاطع مونومرها با هندسه های مختلف برای ایجاد یک ستون فقرات پلیمری سه بعدی ضروری است، در حالی که واکنش های خود تراکمی در هم جفت شدن مونومرها با هندسه مشابه رخ می دهد. [ ۳] هندسه مونومرها بر اساس گروه نقطه آنها است. C 2, C 3, C 4, C 6 هندسه هایی هستند که برای مونومرهای CMPها دیده می شوند.
از سال ۱۹۷۹، واکنش سوزوکی یک روش کارآمد برای تشکیل پیوند آریل - آریل بوده است. [ ۴] شرایط واکنش سوزوکی برای تشکیل مونومر دو فنیل برای CMPها شامل جفت شدن متقابل کاتالیز شده با پالادیوم یک معرف ارگانو بور با هالید یا سولفونات آلی در حضور ماده ای باز است. مزیت استفاده از این روش برای ترکیب CMPها این است که شرایط واکنش ملایم است، برتری دیگر، در دسترس بودن معرف های ارگانو بور است و واکنش تحمل گروه عاملی بالایی دارد. این روش به بهترین شکل برای ترکیب مقیاس بزرگ CMPها استفاده می شود. [ ۵] عیب واکنش سوزوکی این است که واکنش حساس به اکسیژن است که این موضوع اغلب باعث تولید محصولات جانبی می شود و همچنین واکنش نیاز به گاز زدایی دارد. [ ۶]