پلیدی شرک

[ویکی فقه] پلیدی شرک (قرآن). شرک یعنی شریک قائل شدن برای ذات باری تعالی. کسی که برای خدا شریک قائل شود مشرک است. و چنین شخصی قابل آمرزش نیست.
کلمه شرک خبیث و پلید است.«ومثل کلمة خبیثة کشجرة خبیثة اجتثت من فوق الارض ما لها من قرار»؛ (همچنین) «کلمه خبیثه» (و سخن آلوده) را به درخت ناپاکی تشبیه کرده که از روی زمین برکنده شده، و قرار و ثباتی ندارد.
عامل پلیدی مشرکان
شرک مشرکان، عامل پلیدی آنان بود.«یـایها الذین ءامنوا انما المشرکون نجس...»؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! مشرکان ناپاکند؛ پس نباید بعد از امسال، نزدیک مسجد الحرام شوند! و اگر از فقر می ترسید، خداوند هرگاه بخواهد، شما را به کرمش بی نیاز می سازد؛ (و از راه دیگر جبران می کند؛) خداوند دانا و حکیم است.
← تحقیق در کلمه نجس
۱. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۶.
...